Różanecznik żółty Rhododendron luteum Sweet, zwany też azalią pontyjską Azalea pontica L., należy do roślin cieszących się wyjątkowym zainteresowaniem ze strony przyrodników ze względu na rozmieszczenie, ciekawą biologię i walory estetyczne. Do głównych ośrodków występowania tej rośliny należą: Kaukaz, Azja Mniejsza i Polesie Wołyńskie. Liczne badania wskazują, że na Polesiu Wołyńskim różanecznik żółty jest reliktem trzeciorzędowym. W okresie postglacjalnym nastąpiło nieznaczne rozszerzenie zasięgu z ostoi wołyńskiej na tereny sąsiednie, w tym na najbardziej oddalone stanowisko w Woli Zarczyckiej koło Leżajska. Różanecznik żółty na Polesiu Wołyńskim został odkryty w 1795 roku przez Dionizego Miklera, wybitnego ogrodnika, który założył lub przekomponował ponad 60 ogrodów na Wołyniu i Podolu. Główną zasługę w rozpowszechnieniu różanecznika w ogrodach botanicznych i parkach Europy przypisuje się Liceum Krzemienieckiemu (1806-1832), gdzie pracowali wybitni botanicy - Wilibald Besser i Antoni Andrzejowski. Występowanie różanecznika żółtego na Polesiu Wołyńskim pokrywa się dość dokładnie z rozmieszczeniem skał krystalicznych, zazwyczaj płytko zalegających w podłożu. Różanecznik rośnie tu obficie w wilgotnym borze mieszanym Querco roboris-Pinetum i w sosnowym borze bagiennym Vaccinio uliginosi-Pinetum. Ze względu na masowe występowanie w obrębie dużej „wyspy” poleskiej i wyjątkową żywotność roślina ta nie znalazła się na liście gatunków chronionych Ukrainy.