W pracy analizowano zmiany wartości odczynu oraz stężeń wapnia, magnezu, chlorków, azotanów, azotynów, jonu amonowego i fosforanów w wodzie gruntowej. W latach 1992 - 2003 pobierano próby wody ze studzienek usytuowanych u podnóża zbocza, w jego środkowej partii oraz na wierzchołku zbocza. W okresie badawczym w mikrozlewni, w której znajduje się zbocze dominowały uprawy zbożowe, w szczególności pszenicy ozimej. Stężenia prawie wszystkich analizowanych substancji były wyższe w półroczach letnich niż w okresie miesięcy zimowych. Stwierdzono również, że stężenia jonów Ca²⁺, Cl⁻, N₃⁻ i NO₂⁻ wzrastają wraz z odległością od najniżej położonej studzienki pomiarowej, aby najwyższe wartości osiągnąć w próbkach pobieranych na wierzchołku zbocza. Natomiast stężenia jonów Mg²⁺ i PO₄³⁻ najniższe wartości wykazywały w próbkach pobranych w środkowej części zbocza.
W pracy analizowano zmiany zasobów wody retencjonowanej w śródpolnych oczkach wodnych położonych na Pojezierzu Gnieźnieńskim. W okresie od roku 1980 do 2003 stany wody w oczkach wykazywały znaczną zmienność, zarówno w okresie roku, jak i w cyklu wieloletnim. W zależności od przebiegu warunków meteorologicznych oczka wodne okresowo wysychały w latach o niskich opadach, a w latach o wysokich opadach ponownie napełniały się wodą. Stany wody w oczkach wodnych reagują z różną intensywnością na przebieg warunków meteorologicznych, co należy wziąć pod uwagę przy analizie możliwości wykorzystania oczek dla zwiększenia zasobów małej retencji. Analizowane napełnienia oczek wskazują, że w oczkach można retencjonować w okresach wiosennych znaczne ilości wody. Równocześnie w okresach roztopów i okresach o bardzo wysokich opadach konieczne może być odprowadzenie nadmiaru wody poza zlewnię oczka.