W latach siedemdziesiątych w okręgu legnicko-głogowskim powstał polski przemysł miedziowy. Jego negatywny wpływ na środowisko, bardzo znaczny w przeszłości jest ciągle ograniczany. Przedstawiono najistotniejsze przedsięwzięcia podjęte przez KGHM Polska Miedź SA na rzecz ochrony środowiska i ich efekty. Dotyczą one ograniczenia emisji gazowej i pyłowej, gospodarki ściekowej, odpadowej i rekultywacji.
Badaniami objęto gleby usytuowane w 3 dużych ogrodach działkowych (BARBARKA, MIEDZIANKA, MARYSIEŃKA). Oznaczono w nich podstawowe właściwości fizyko-chemiczne oraz całkowite formy kilku metali ciężkich (Cu, Pb, Zn, Cr, Cd, As). Gleby analizowanych ogródków działkowych charakteryzują się dość silnym zanieczyszczeniem miedzią oraz w znacznie mniejszym stopniu ołowiem i cynkiem. W glebach żadnego z badanych obiektów nie stwierdzono przekroczenia dopuszczalnych norm ustalonych dla kadmu, chromu i arsenu. Najwyższym stopniem skażenia charakteryzją się ogródki działkowe usytuowane w obiekcie II (MIEDZIANKA).
W 1994 roku pobrano 166 prób warzyw i owoców z trzech kompleksów ogródków działkowych zlokalizowanych wokół miasta Polkowice w Legnicko-Głogowskim Okręgu Miedziowym. W próbach oznaczono zawartość Cu, Zn, Pb, Cd. Na badanym obszarze w porównaniu z obszarami nieuprzemysłowionymi koncentracja Cu w warzywach i owocach była wyższa, lecz nie przekraczała zawartości dopuszczalnej. Około 20% prób charakteryzowało się ponad progową zawartością Zn. Przekroczenia nie były jednak duże i nie stanowią istotnego zagrożenia dla człowieka. Ilości prób o zawartości Pb i Cd powyżej dopuszczalnej normy były duże. W badanych kompleksach ogródków I, II i III wynosiły odpowiednio: 9.6 , 56.7 i 35.7% prób dla Pb i 34.6, 68.3 i 60.7% prób dla Cd.