Polska gospodarka paszowa zależy od importu sol Interesującą alternatywą dla soi mogą stać się rośliny strączkowe hodowane na terenie Europy, takie jak łubin, zarówno ze względu na łatwość uprawy, jak i jego wartości odżywcze. Nasiona łubinu są bogate w cenne białka. Wskaźnik aminokwasów egzogennych jest oszacowany na ok. 70%, a zawartość białka w przypadku niektórych odmian przewyższa nawet 40%. W przypadku żywienia człowieka istotna jest także mała ilość skrobi, skład lipidów, zawartość przeciwutlenlaczy i błonnika pokarmowego. Nasiona łubinu wykorzystywane są w piekarnictwie i cukiernictwie, a także jako zastępniki mleka i produktów mięsnych. Wykorzystywane są zwłaszcza do produkcji żywności dla sportowców, osób na diecie bezglutenowej, wegan i wegetarian. Zawartość interesujących składników pokarmowych sugeruje jednak możliwe wykorzystanie nasion łubinu w produkcji żywności prozdrowotnej, przeznaczonej nie tylko dla osób nietolerujących glutenu, ale także cierpiących na otyłość, cukrzycę, choroby układu krążenia a nawet nowotwory. Zainteresowanie polskiego przemysłu spożywczego łubinem jest jednak nadal małe.
Nadekspresję ferrytyny w nasionach Lupinus luteus wywoływano podczas hodowli hydroponicznych kiełków w roztworach FeSO4. Ekstrakt otrzymany ze skiełkowanych nasion separowano w wodnych układach dwufazowych utworzonych z 20% glikolu polietylenowego (PEG) i 4% skrobi hydroksyetylowej (HES). Najczystsza ferrytyna migrowała do fazy bogatej w PEG 1500 lub 4000 (fazy górnej). Im niższa jest masa cząsteczkowa zastosowanego PEG, tym czystsza ferrytyna kumuluje się w fazie górnej i niższe jest stężenie białka ogólnego. Stężenie ferrytyny w bogatej w HES fazie było wyższe, wystąpiła także kumulacja większości białek. Wysokie powinowactwo ferrytyny do HES sugeruje, że badane systemy można zaproponować do procesów reekstrakcji ferrytyny.
Lupinus L. w Polsce nadal jest traktowany jako składnik pasz lub poplon. Mimo, iż jest rośliną rodzimą, a produkty z jego dodatkiem coraz częściej możemy znaleźć w sklepach, są one głównie importowane. Nasiona słodkich odmian łubinu są źródłem cennego białka, a produkowana z nich mąka dodawana do pszennej poprawia jej wartość odżywczą. Znajdujemy je w składzie odżywek dla sportowców, w zastępnikach produktów mlecznych i mięsnych dla wegetarian. Ponieważ nie zawierają białek glutenowych produkuje się z nich żywność dla chorujących na celiakię. Nasiona łubinu są źródłem wielu składników prozdrowotnych (prebiotycznych polisacharydów, przeciwutleniaczy, witamin, mikro- i makroelementów). Nowe odmiany pozbawione są alkaloidów, a więc zwiększona jest ich wartość odżywcza, ułatwione przetwórstwo, co powinno spowodować wzrost ich wykorzystania przez polskich producentów. Stosowane są głównie do wytwarzania takich produktów jak: mąka, jogurty, bezmięsne kotlety, pasztety a nawet marynowane nasiona stanowiące doskonałą przekąskę. Jednak ze względu na homologię z białkami innych roślin strączkowych, łubin wpisano na listę alergenów.
Scharakteryzowanie zdolności ziarniaków pszenicy oraz nasion lucerny i soi do wiązania żelaza podczas kiełkowania w warunkach stresu abiotycznego. Kiełkowanie przeprowadzano w roztworach 0-25 mM FeSO4. Kumulację żelaza w skiełkowanych ziarniakach i nasionach oceniano przy zastosowaniu płomieniowej absorpcyjnej spektrometrii atomowej. Największą zawartość żelaza stwierdzono w skiełkowanych nasionach lucerny, natomiast najmniejszą w kiełkach pszenicy. W optymalnych dla wzrostu warunkach zawartość żelaza w skiełkowanej lucernie była ponad 260-krotnie wyższa niż dla nasion, dla skiełkowanej soi 28 razy wyższa i dla kiełków pszenicy 21 razy wyższa. Otrzymane kiełki mogą stać się źródłem żelaza w suplementowaniu żywności.
50 wheat grains of Korweta variety were infested with ten or twenty males of granary weevil and exposed for five or ten days. After that time the beetles were removed, and the extracts from grains were prepared and zymograms were done. Clearing zones observed on zymograms, showed the presence of granary weevil α-amylase in all grain extracts obtained after insects feeding. The obtained revealed that both, hidden grain infestation by the pest, as well as grain contamination with the pest metabolism products were possible to detect using the native electrophoresis with zymograms. Although the intensity of clearing zones was larger when the extracts were obtained from the grain with a greater number of insects feeding for a long time, the relationship between the number of insects, time feeding and α-amylase activity was not clearly shown. The amount of granary weevil α-amylases left on grain by feeding males was related to the time of feeding as well as individual activity of enzyme secreted by the salivary gland.
Granary weevils feed on wheat grain causing huge losses of stored material. Experiment was carried out on wheat grain Korweta variety. Weighted on analytical balance 50 kernels were infested by 5 pairs of granary weevil adults. The insects were feeding 1, 2, 3, 5, 10, 20 and 30 days and after that were removed and kernels were weighted once again. Then the grains were grounded and proteins extracted with 0.1 M acetic buffer pH = 5. Protein content was determined by Bradford method. All each time of infestation samples were repeated five times. It was found that the grain weevil beetles feeding on the wheat grain, at least five days caused statistically significant losses in grain weight and extractable protein content.