O wadach polskiego systemu gospodarowania przestrzenią napisano wiele, ale nie dość, by wywołać zmiany dobre dla rozwoju miast. Obecnie, gdy terminem rewitalizacja opatruje się wszelkie przedsięwzięcia, prócz tych, które w istocie nią są, zmiana w tej dziedzinie staje się jeszcze ważniejsza. Trzeba to powiedzieć z całą mocą: odnowa polskich miast jest niemożliwa w sytuacji „dziurawego jak drogi w krajach trzeciego świata”, systemu gospodarowania przestrzenią. Dwa pytania są w tej kwestii kluczowe: co (z)robić I w jaki sposób? Prezentujemy kluczowe problemy dotyczące gospodarowania przestrzenią w ramach działań rewitalizacyjnych, wywołane brakiem spójności systemu w tej dziedzinie. Ta diagnoza oznacza, że dodanie do niego kolejnych przepisów regulujących rozwój i rewitalizację miast oznaczać będzie dalsze brnięcie tą tzw. trzecią drogą, tak niekorzystną dla naszych miast. Odpowiedź na postawione na wstępie pytania wymaga analizy kosztów i korzyści różnych rozwiązań z perspektywy korzyści dla odnowy miast. Stopniowe modyfikacje obecnego systemu prowadzą do redukcji potencjału polskich miast i ich konkurencyjności. Potrzebne są radykalne zmiany, które przywrócą stosowane w Europie narzędzia polityki miejskiej. Dopiero to stworzy miastom szansę przekierowania twórczych ambicji i kreatywności na budowę kultury miejskiej, kultury organizacyjnej, tworzenie norm i instytucji sprzyjających partnerstwu i zdrowej rywalizacji z innymi miastami europejskimi. Potrzeba dokonania postulowanych rewolucyjnych zmian jest uzasadniona stanem polskich miast i radykalnym wzrostem kosztów obecnej praktyki. Wynika ona także z trendów demograficznych i wyzwań wobec globalnej konkurencji.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.