Wyselekcjonowano trzy wodne wyciągi z Uvae ursifolium, Tiliae inßorescentia i Coffae semen jako posiadające największą aktywność przeciwutleniającą. Powyższe wyciągi nazwane odpowiednio U, T i C rozdzielano dalej metodą SPE za pomocą mikrokolumienki typu C 18 używając następujących eluentów: woda (frakcja 1), 16% acetonitryl w 10-2M HCL (frakcja 2), octan etylu (frakcja 3) i metanol (frakcja 4). Najwyższą aktywność przeciwutleniającą obserwowano we frakcjach 2 i 3 otrzymanych z wyciągów U i C oraz we frakcji 2 otrzymanej z wyciągu T. We frakcjach 2 i 3 otrzymanych z U zidentyfikowano znaczne ilości garbników hydrolizujących, natomiast we frakcjach 2 i 3 otrzymanych z C obserwowano duże ilości kwasu kawowego i chlorogenowego. We frakcji 2 otrzymanej z wyciągu T wykryto dużą ilość garbników skondensowanych.