W ostatnich dziesięcioleciach, w wyniku rosnącej mobilności oraz intensyfikacji przepływu informacji, zmian w procesie produkcji oraz postępującej globalizacji rynków, doszło do zmiany relacji miasto-wieś. Stary podział miasto-wieś stracił na znaczeniu na rzecz nowego podziału: obszary metropolitalne i pozametropolitalne. Może to prowadzić, a w niektórych przypadkach objawy są już oczywiste, do rozpadu lub końca tradycyjnych stosunków miejsko-wiejskich. Dzieje się tak chociażby ze względu na obserwowany już proces „rozlewania się” miast z ich terytoriów na obszary wiejskie. Ryzyko zaniku więzi i relacji między miastem a wsią jest duże z powodu rosnących dysproporcji rozwojowych między tymi obszarami i zmniejszającej się spójności terytorialnej. Wymaga zatem wzmocnienia nowych i przemyślanych działań w ramach polityki regionalnej, ale takich, które nie będą „walczyły z wiatrakami”, tzn. będą uwzględniały zachodzące obiektywnie procesy. Stąd celem niniejszego artykułu jest próba scharakteryzowania zachodzących procesów w wymiarze ekonomicznym i społecznym na obszarach wiejskich oraz przedstawienie propozycji do dalszych działań w kontekście zrównoważonego i trwałego rozwoju.