Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 33

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The pot experiment was conducted in laboratory conditions. The soil used in experiment was loamy sand with 1.2% of organic carbon. To individual soil samples the following solutions were added 2.5 mM Pb(NO3)2 (207 mg Pb+2), 30 mM NaF (570.0 F–), 0.05 mM H2SeO3 (3,95 Se4+), aqueous emulsion of Izoturon 500 SC herbicide in an amount of 6.5 mm3 · kg–1 soil. The aim of this study was to determine the influence of chosen pollutants on biometric parameters and SOD activity in three winter rye cultivars. Substances applied to the soil significantly reduced growth, fresh weight and superoxide dismutase activity in three winter rye cultivars planted in contaminated soil in comparison with control plants. Rye cultivars were characterized by different tolerance to chosen substances. It was found that cultivar ‘Chrobre’ was more sensitive to introduced pollutants than ‘Skat’ and ‘Dańkowskie Diamant’.
Przedstawiono wyniki badań z doświadczenia wazonowego nad wpływem trzech dawek soli miedzi dodanej do podłoża (0,5, 2,5, 12,5 mmol‧kg⁻¹) na aktywność fosfataz w glebie i roślinie. Doświadczenie przeprowadzone zostało na glebie zaliczanej do czarnych ziem wytworzonych z gliny lekkiej. Rośliną testową była pszenica jara odmiany ‘Torca’. Analizy aktywności enzymów glebowych i roślinnych wykonano w różnych fazach rozwojowych roślin: w fazie 3. liścia, krzewienia, strzelania w źdźbło, kłoszenia i kwitnienia. Aktywność fosfataz w roślinie zmieniała się w trakcie doświadczenia. Obecność azotanu miedzi w podłożu, zwłaszcza w początkowym okresie doświadczenia, wpłynęła stymulująco na aktywność fosfatazy kwaśnej i zasadowej w roślinie. W fazie krzewienia zaznaczył się niewielki wpływ inhibitujący najwyższej dawki soli 12,5 mmol‧kg⁻¹ gleby, a podczas fazy strzelania w źdźbło i kolejnej obserwowanej fazie rozwojowej pszenicy wyraźny wpływ inhibitujący przy stężeniu azotanu miedzi 2,5 i 12,5 mmol‧kg⁻¹ gleby. Z kolei w glebie zaobserwowano stymulujący wpływ azotanu miedzi zastosowanego w najniższym stężeniu (0,5 mmol‧kg⁻¹ gleby) podczas fazy krzewienia. W pozostałych fazach rozwojowych pszenicy odnotowano inhibitujący wpływ wszystkich dawek soli miedzi na aktywność fosfatazy kwaśnej i zasadowej w glebie.
Celem przeprowadzonych badań było określenie reakcji biochemicznej i fizjologicznej grochu zwyczajnego na nadmiar miedzi w glebie. Materiał do badań stanowił groch zwyczajny (Pisum sativum), którego nasiona wysadzono do gleby z dodatkiem różnych ilości miedzi (2.5, 5 i 10 mmol∙kg-1 gleby). Oznaczenie aktywności katalazy, peroksydazy, zawartości MDA, proliny, chlorofilu a, b, karotenoidów, intensywności asymilacji CO2 i transpiracji oraz bilansu wodnego przeprowadzono w 14, 21 i 28 dniu wegetacji badanej rośliny. W miarę wzrostu zawartości miedzi w podłożu wzrastała zawartość dialdehydu malonowego i proliny u grochu siewnego. Najwyraźniejszy wzrost aktywności enzymów (CAT i POX) odnotowano w roślinach uprawianych w glebie z dodatkiem 5 mmol miedzi. Wzrastające dawki miedzi istotnie zmniejszyły u grochu intensywność asymilacji CO2, transpiracji oraz spowodowały wzrost wskaźnika WSD. Stwierdzono spadek zawartości chlorofilu a i b oraz istotny wzrost karotenoidów w liściach grochu w 28 dniu badań po zastosowaniu najwyższej dawki Cu (10 mmol∙kg-1 gleby).
Określono aktywność enzymów katalazy i peroksydazy. zawartość barwników asymilacyjnych oraz natężenie procesu asymilacji CO₂ i transpiracji w różnych fazach rozwojowych pszenicy rosnącej w glebie z dodatkiem różnych ilości soli miedzi oraz dodatkiem nawożenia NPK. Uzyskane wyniki wykazały duże zróżnicowanie badanych parametrów biochemicznych i fizjologicznych w zależności od dawki soli miedzi, nawożenia NPK oraz terminu pomiaru. W pierwszej części doświadczenia obserwowano wyraźnie stymulujący wpływ wszystkich zastosowanych dawek miedzi na aktywność katalazy i peroksydazy, a podczas III i IV pomiaru spadek aktywności peroksydazy. Miedź spowodowała w I i II terminie badań wzrost zawartości chlorofilu a i b, natomiast w dalszych terminach badań spadek zawartości oznaczanych parametrów fizjologicznych. Nawożenie NPK wpłynęło na wzrost zawartości barwników asymilacyjnych w pszenicy, na intensywność transpiracji oraz aktywność peroksydazy w stosunku do pozostałych obiektów badawczych.
Celem podjętych badań było określenie, w jakim stopniu różne stężenia substancji ropopochodnych (400, 2000, 10000, 100000 mg‧kg⁻¹ gleby) wpływają na aktywność enzymów glebowych oraz wyznaczenie enzymów jako wskaźników zanieczyszczenia gleb tymi substancjami. Doświadczenie przeprowadzono na trzech glebach różniących się składem granulometrycznym i ilością węgla organicznego. W odstępach kilkudniowych w okresie doświadczenia badano aktywność fosfatazy kwaśnej i zasadowej, ß-glukozydazy oraz dehydrogenaz. Substancje ropopochodne wpływały w niewielkim stopniu na zmianę aktywności fosfatazy kwaśnej, fosfatazy zasadowej i β-glukozydazy we wszystkich trzech glebach. Stwierdzono w niektórych dniach pomiaru stymulujący wpływ stosowanych dawek substancji ropopochodnych. We wszystkich glebach z dodatkiem tych substancji obserwowano bardzo wyraźne zmiany aktywności dehydrogenazowej. Substancje ropopochodne działały stymulująco na aktywność tego enzymu. W miarę wzrostu stężenia dodanego związku zwiększał się procent aktywacji enzymu we wszystkich dniach doświadczenia. Ze wszystkich badanych enzymów aktywność dehydrogenaz służyć może jako wskaźnik do rozpoznawania stanu zanieczyszczenia gleb substancjami ropopochodnymi.
W pracy określono aktywność enzymów katalazy i peroksydazy, zawartość barwników asymilacyjnych oraz natężenie procesu asymilacji CO₂ i transpiracji w różnych fazach rozwojowych pszenicy rosnącej w glebie z dodatkiem różnych ilości soli ołowiu (0,05 - 5 mmol·dm⁻³) oraz dodatkiem nawożenia NPK. Wszystkie zastosowane stężenia soli ołowiu wpłynęły na wzrost aktywności enzymów wchodzących w skład systemu antyoksydacyjnego (katalazy i peroksydazy). Odnotowano znaczny spadek badanych parametrów fizjologicznych wraz ze wzrostem zawartości ołowiu w glebie. Nawożenie NPK zwiększało zawartość w pszenicy barwników asymilacyjnych, intensywność transpiracji oraz aktywność peroksydazy w stosunku do pozostałych kombinacjach.
W pracy podjęto próbę oceny oddziaływania niekontrolowanych składowisk odpadów na aktywność fosfataz, dehydrogenaz, peroksydaz i ureazy w glebie oraz fosfataz i peroksydaz w roślinie w doświadczeniu wazonowym z pszenicą. Badaniami objęto trzy niekontrolowane składowiska odpadów zlokalizowane na terenie Równiny Gumienieckiej. Odniesieniem były próby glebowe pobrane z pól znajdujących się w sąsiedztwie badanych wysypisk. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono silną inhibicję aktywności badanych enzymów glebowych (wyjątek ureaza) we wszystkich terminach badań. Aktywność enzymów roślinnych w siewkach pszenicy była zbliżona lub wyższa od aktywności enzymów w roślinach kontrolnych.
Activity of most enzymes of the key-metabolic pathways depend on the content of adenine nucleotides, such as ATP, ADP and AMP, in cells. Based on the level of these nucleotides, the adenylate energy charge (AEC) was defined as AEC = ([ATP] + 0.5[ADP]) : ([ATP] + [ADP] + [AMP]). Theoretically, AEC values can range from 0 to 1 and represent the physiological state of a soil microbial population. Soil microorganisms and the enzymes they secrete are connected with biological processes which form soil fertility in all ecosystems, including forests. Forests are such ecological systems which are an integral complex and their dysfunction could be caused by permanent influence of anthropogenic factors, including industrial emission of gases and dusts. The aim of this study was the determination of changes in adenylate energy charge values and fluorine content in the humus layer of forest-podsol soils affected by the emission of Police Chemical Plant. During a year, soil samples were taken five times (in October 2007, February, April, June and September 2008) from five different sites Wkrzańska Forest near Węgornik, Tatynia, Tanowo, Trzeszczyn and Mścięcino. In the samples, concentration of fluorine, both water-soluble (extracted by 0.01 M CaCl2) and potentially accessible to plants (extracted by 2 M HClO4), was assayed by potentiometry. Additionally, the content of adenine nucleotides was assayed by chromatography. Based on the content of nucleotides, adenylate energy charge values in soil were calculated. The AEC values and fluorine content in soil depended on a distance from the emitter and the dates on which the samples were taken. In order to determine the relationships between the fluorine content and AEC values, Pearson’s correlations coefficients were calculated. Between the fluorine (both, water-soluble and plant available) content and AEC values there was a signifficant negative correlation, which could mean that AEC is a very good indicator of the fluorine content in soil.
15
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Obieg fluoru w lancuchu troficznym

51%
W celu zaobserwowania przemieszczania się fluoru w łańcuchu troficznym przeprowadzono badania zawartości tego pierwiastka w glebie, wodzie, sałacie oraz mleku krowim pochodzących z miejscowości znajdujących się w zasięgu oddziaływań zanieczyszczeń z zakładów przemysłowych, elektrociepłowni oraz elektrowni północno-zachodniej Polski. W wyniku badań stwierdzono podwyższony poziom zawartości fluorku (w stosunku do wartości naturalnych) w sałacie i mleku w próbach pochodzących z terenów województwa zachodniopomorskiego. W większości przypadków zaobserwowano korelację między zawartością fluorków w glebie (w formie rozpuszczalnej w 0,01 mol CaCl₂‧dm⁻³) i wodzie a produktami roślinnymi i zwierzęcymi w próbach pochodzących z miejscowości usytuowanych w odległości 10-15 km od Zakładów Chemicznych „Police”.
W pracy określono stopień wpływu różnych dawek 3 frakcji substancji ropopochodnych (frakcji lekkiej - benzyny, średniej - oleju napędowego i ciężkiej - oleju smarowego) na aktywność dehydrogenaz i poziom adenozynotrifosforanu (ATP) w glebie. Wszystkie wprowadzone do gleby frakcje substancji ropopochodnych wpłynęły na zmiany aktywności dehydrogenaz i zawartość ATP w glebie. Najwyraźniejsze różnice w aktywności (zarówno wzrost i spadek) względem gleby kontrolnej odnotowano w glebie z najwyższą zawartością poszczególnych frakcji. Zdecydowany wzrost aktywności dehydrogenaz obserwowano w glebie z dodatkiem najwyższych dawek oleju napędowego i oleju smarowego.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.