Zgniotek cynobrowy Cucujus cinnaberinus (Scopoli, 1763) to chrząszcz z rodziny zgniotkowatych Cucujidae, objęty ochroną ścisłą i wpisany na Czerwoną listę zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce. Jest gatunkiem wskaźnikowym dla sieci obszarów Natura 2000, umieszczonym w II i IV Załączniku Dyrektywy Siedliskowej. Ponadto, jako jedyny przedstawiciel rodzaju, ujęty jest w kategorii NT (bliski zagrożenia) w światowej czerwonej księdze gatunków zagrożonych, opracowywanej przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody. Jest chrząszczem saproksylicznym, wymagającym do rozwoju drzew martwych lub częściowo obumarłych. Rozwój larwalny przebiega w środowisku podkorowym. W pracy przedstawiono stanowisko systematyczne, morfologię, rozmieszczenie, biologię i ekologię, status ochronny i perspektywy ochrony zgniotka cynobrowego w odniesieniu do zachowania jego środowisk życia poprzez uwzględnianie naturalnej dynamiki siedlisk, ich złożonej struktury i wielogatunkowej dendroflory. Opisano także 7 nowych stanowisk z terenu Polski południowo- zachodniej w kontekście danych historycznych z regionu. Zwrócono uwagę na wzrost liczebności populacji w niektórych częściach środkowej Europy oraz występowanie na starych plantacjach topolowych i znaczenie tych obserwacji dla planowania ochrony zgniotka w Polsce. Podkreślono status zagrożenia pokrewnego gatunku, zgniotka szkarłatnego Cucujus haematodes, zwracając uwagę na potrzebę ochrony stanowisk obu przedstawicieli rodzaju
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.