Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 74

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W latach 1993-1995 w badaniach laboratoryjnych i szklarniowych podjęto próbę oceny właściwości allelopatycznych wybranych gatunków traw. Szczególną uwagę zwrócono na wpływ takich gatunków traw jak: Lolium perenne, Lolium multiflorum, Poa pratensis, Festuca pratensis, Festuca rubra i Dactylis glomerata, na kiełkowanie nasion oraz początkowy wzrost Trifolium repens. Obecność większości z badanych gatunków traw, zarówno nasion jak i siewek, wpływała ograniczająco na początkowy wzrost i rozwój koniczyny białej (między innymi: energię i zdolność kiełkowania, długość korzonków zarodkowych, powierzchnię asymilacyjną, porażenie grzybami). Wiąże się to ze zjawiskiem allelopatii i konkurencyjności międzygatunkowej. W tym zakresie trawą, której należy unikać w mieszankach z Trifolium repens jest Festuca rubra.
W pracy przedstawiono wartość pokarmową pasz z użytków zielonych w warunkach ekstensywnych i zrównoważonych form gospodarowania. Ograniczenia wynikające z potrzeb pokarmowych zwierząt wysokopro- dukcyjnych, powodują wykorzystanie mniej intensywnych systemów gospodarowania na łąkach i pastwiskach, w żywieniu zwierząt o niższym potencjale produkcyjnym, na przykład bydła mięsnego. W proekologicznych formach produkcji pasz na użytkach zielonych, większego znaczenia nabierają gatunki roślin drugorzędnych, wzbogacające bioróźnorodność runi i jej wartość pokarmową. Podkreślono wzrastające znaczenie roślin motylkowatych, zwłaszcza koniczyny białej, poprawiającej wartość paszy i równocześnie wiążącej azot atmosferyczny. Zdaniem autorów, w pełni ekologiczne, ekstensywne gospodarowanie na użytkach zielonych, jest trudne do przeprowadzenia, tak ze względów żywieniowych jak i ekonomicznych. Większą rolę mogą natomiast odgrywać systemy zrównoważone, które w przyszłości, winny być traktowane na równi z intensywnymi formami produkcji i wykorzystania pasz z łąk i pastwisk.
Badania prowadzono w latach 1993-1995 na pastwiskach dla bydła (Brody), koni (Pępowo) i owiec (Pianowo). W pracy przedstawiono ważniejsze wskaźniki wzrostu czterech odmian koniczyny białej (Anda, Armena, Roma i Romena). Wyniki badań wskazują na istnienie różnie we wzroście koniczyny białej na pastwiskach, w ciągu sezonu wegetacyjnego i między odmianami. Szczególnie ograniczająco na wzrost badanych odmian koniczyny białej wpływa wypas owiec i koni. W runi pastwisk dla bydła najtrwalsze okazały się odmiany Anda i Armena. Stosunkowo dobrze reagowała na wypas koni odmiana Rema, natomiast na pastwisku dla owiec w najmniejszym stopniu ustępowała z runi odmiana Armena, w przeciwieństwie do odmiany Anda. Są to jednak zagadnienia wymagające dalszych badań i obserwacji w ścisłym powiązaniu z uwarunkowaniami ekologicznymi.
Krótkie podsumowanie prac jednej z sekcji Konferencji, zajmującej się zagadnieniami gospodarki pastwiskowej. Podkreślono przewagę bezpośredniego spasania nawet nad żywieniem tą samą paszą koszoną i dowożoną. Duże zainteresowanie budzi tzw. spasanie ciągłe („continuous") i pastwiska zadrzewione oraz matematyczne modelowanie zależności przyrodniczych w gospodarce pastwiskowej.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.