Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 28

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
U 62% szczepów MRSA stwierdzono obniżoną wrażliwość na triklosan (MIC 2mg/L), podczas gdy szczepy MSSA na ogól (93%) charakteryzowały się wysoką wrażliwością na ten związek (MIC 0,031mg/L). Większość szczepów MRSA o obniżonej wrażliwości na triklosan miało taki sam wzór leko- oporności. Obniżona wrażliwość na triklosan występowała u 8 spośród 9 szczepów MRSA wysokoopornych na mupirocynę i najczęściej towarzyszyła oporności na kwas fusydowy.
Zbadano jak obecnie kształtuje się pod względem rodzajów fagotypów i częstości ich występowania populacja Staphylococcus aureus w środowisku szpitalnym. Przebadano 1157 szczepów S. aureus izolowanych w latach 1999- 2004 z próbek różnego materiału klinicznego. W grupie szczepów pochodzących ze środowiska szpitalnego dominowała II grupa bakteriofagowa, jednak w ciągu ostatnich dwóch lat nastąpił znaczny wzrost liczby gronkowców należących do III grupy fagowej.
U 57% koagulazo-ujemnych szczepów S. aureus wykryto 4 z 6 genów białek adhezyjnych: fnbB, fib, cna i clfA. U wszystkich szczepów występował gen czynnika zlepnego CF (clfA), u 90% gen białka wiążącego fibrynogen (fnbB) także u 90% gen białka wiążącego fibrynę (fib), a u 67% gen białka wiążącego kolagen (cna). Poszczególne geny częściej występowały u szczepów MRSA niż MSSA.
Przebadano 186 szczepów MRSA pochodzących z różnych ośrodków regionu gdańskiego. Określono obecność genów nuc, mec A i coa metodą PCR. Wykryto 14 szczepów defektywnych, które nie wytwarzały koagulazy (7,25%) oraz 7 szczepów nie posiadających czynnika CF (3,76%). W celu scharakteryzowania szczepów defektywnych określono ich wzory restrykcyjne genu koagulazy (coa) metodą PCR-RFLP oraz wzór fagowy i lekooporność. Wzór restrykcyjny B był charakterystyczny dla koagulazoujemnych MRSA, podczas gdy wzór A był bardziej rozpowszechniony i występował zarówno wśród CF-ujemnych jak i CF-dodatnich MRSA.
The aim of the study was to find out whether methicillin-resistant S. aureus strains (MRSA) are tolerant in a higher degree to disinfectants, and whether a correlation exists between lower sensitivity to these agents and resistance to gentamicin. The study was carried out on 30 strains of MRSA and 20 of MSSA isolated from various clinical materials in various regions of the country. Among the studied MRSA 24 strains were resistant and 6 were sensitive to gentamicin, and in MSSA 3 strains were resistant and 17 sensitive to this antibiotic. The sensitivity to four disinfectants: Manusan, Sterinol, Septyl R and Lysoformin Spezial was determined by measurement of MIC (minimal inhibitory concentration) in agar medium. Most MRSA in Poland showed decreased sensitivity to these disinfectants. Among gentamicin-sensitive and resistant MRSA strains the proportions of strains with higher tolerance of three disinfectants (Manusan, Sterinol and Lysoformin Spezial) were very similar. Reduced sensitivity to disinfectants was found in all gentamicin-resistant MSSA. These data indicate that S. aureus strains possess various mechanisms of tolerance of disinfectants. Nearly half the studied strains (46%) had decreased sensitivity to all three preparations (Manusan, Sterinol and Lysoformin Spezial) belonging to various chemical groups this seems to indicate that increased tolerance to these disinfectants is a non-specific feature of .S. aureus strains.
Oceniono zmiany fagotypów MRSA występujących w ośrodkach szpitalnych regionu gdańskiego w latach 1990-1998. Gronkowce poddano typowaniu międzynarodowym zestawem fagów eksperymentalnych dla MRSA i określono ich lekooporność. W latach 1997-1998 stwierdzono pojawienie się nowego fagotypu MR25/M5, do którego należała ponad połowa szczepów, przy czym większość z nich charakteryzowała się takim samym antybiogramem. Szczepy MRSA izolowane do 1995 roku wykazywały większe zróżnicowanie fagotypów i lekooporności.
Badaniami objęto 16 szczepów Staphylococcus aureus fagotypu 187 wyizolowanych od pacjentów szpitalnych oraz od nosicieli, w latach 1991-2005. Wykazano, że wszystkie gronkowce fagotypu 187 należały do biotypu ludzkiego (A) oraz były wrażliwe na zastosowane antybiotyki, w tym także na metycylinę (MSSA). U 15 szczepów (93,8%) wykazano obecność genu enterotoksyny C (sec) i toksyny wstrząsu toksycznego (tst). Pozwala to uważać je za szczepy o potencjalnie dużej zjadliwości.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.