Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 6

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem badań była ocena poziomu niedoborów opadów atmosferycznych we wczesnej i późnej uprawie kapusty głowiastej białej i marchwi, w latach 1981-2010 w rejonie Bydgoszczy. W pracy wykorzystano wyniki standardowych pomiarów meteorologicznych, prowadzonych w stacji badawczej Wydziału Rolnictwa i Biotechnologii UTP Bydgoszcz w Mochełku. Opady optymalne dla gleb średnich obliczono według wskaźników Klatta, a wielkość niedoborów opadów w kolejnych miesiącach uprawy i w okresach krytycznych pod względem zaopatrzenia w wodę obliczono z różnicy między opadami rzeczywistymi, a optymalnymi. Określono też linie trendu niedoborów opadów w badanym okresie. Badania nie wykazały istotnych zmian w przebiegu średnich temperatur powietrza i sum opadów atmosferycznych okresu wegetacji (IV-IX). Wykazano niedobory opadów w całym okresie wegetacji i w okresach krytycznych badanych roślin, które potwierdzają konieczność stosowania nawodnień w uprawie kapusty i marchwi. Niedobory opadów w latach 1981-2010 nie wykazywały tendencji wzrostowej. Większe ryzyko klimatyczne uprawy, ze względu na niedobory opadów wykazano w uprawie badanych gatunków na zbiór późny.
Celem badań było opracowanie metody regeneracji kalusa oraz zarodków somatycznych z eksplantatów korzeniowych u chryzantem. Fragmenty korzeni inoku-lowano na pożywki MS zawierające 2,0 mg∙dm-3 6-benzyloaminopuryny (BAP) oraz od 0,0 do 0,5 mg∙dm-3 kwasu 2,4-dichlorofenoksyoctowego (2,4-D). Uzyskano regenerację kalusa oraz zarodków somatycznych u badanych odmian tylko na pożywkach zawierających jednocześnie auksynę i cytokininę. W drugim doświadczeniu kalus zregenerowany na pożywce zawierającej 0,1 mg∙dm-3 2,4-D i 2,0 mg∙dm-3 BAP przeniesiono na pożywki o zróżnicowanej zawartości regulatorów wzrostu, tiaminy i sacharozy. Określono przyrost świeżej masy kalusa oraz liczbę zarodków somatycznych. Przyrost świeżej masy kalusa najlepiej stymulowała pożywka z dodatkiem 0,6 mg∙dm-3 BAP i 2,0 mg∙dm-3 kwasu indolilo-3-octowego (IAA) oraz zawierająca 3,0 mg∙dm-3 KIN (kinetynę) i 0,5 mg∙dm-3 IAA, przy obniżonej zawartości sacharozy i podwyższonej zawartości tiaminy. W zależności od zastosowanej pożywki uzyskano do 0,92 zarodków somatycznych w przeliczeniu na eksplantat. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że eksplantaty korzeniowe mogą być przydatnym materiałem do regeneracji kalusa oraz zarodków somatycznych u chryzantem.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.