Przy budowie Systemów Informacji Przestrzennej w zakresie warstwy planów miejscowych najwięcej problemów stwarza niekompatybilność wyjściowych zasobów analogowych z systemami informatycznymi. Polega ona na różnorodności konstrukcji, w wielu przypadkach braku spójności logicznej struktury dokumentów, rysunków planów oraz niepotrzebnej, nadmiernej ich złożoności. Prowadzi to do ograniczenia możliwości łączenia danych w jednorodną warstwę. W większości przypadków powoduje redukcję funkcjonalności analitycznej do prostego wyświetlania pogrupowanych informacji (bez możliwości dokonywania manipulacji i przetwarzania danych za pomocą działań logicznych lub zapytań SQL). Do podstawowych przyczyn powstania tych problemów należą: 1. System planowania wynikający z obowiązujących przepisów prawnych, narzucający ograniczenia dotyczące dostępnych prawnie zespołów narzędziowych, jakie można stosować przy sporządzaniu miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. 2. Procedury wynikające z obowiązującego prawa, określające proces sporządzania planu miejscowego, które z powodu niezbyt logicznego trybu również wprowadzają ograniczenia jakościowe finalnego produktu, jakim jest zatwierdzony plan miejscowy. 3. Brak powszechności stosowania ujednoliconych zasad zapisów planów miejscowych, ich niedostatecznie precyzyjna logicznie wewnętrzna struktura budowy ustaleń i zbyt mały stopień słownikowania narzędzi i definicji. Zbyt duża zawartość otwartego tekstu oraz nikła ilość mierzalnych (liczbowych lub kwantyfikowanych) wskaźników łatwo transferowalnych do systemów baz danych. 4. Niska znajomość zagadnień informatycznych, a w szczególności SIP w środowisku planistów i urbanistów na kierowniczych lub eksperckich stanowiskach. Należy sobie postawić pytanie, czy możliwe jest takie połączenie praktyki planistycznej z informatyką, aby wytworzyć bardziej efektywne systemy zarządzania przestrzenią i w efekcie większy ład przestrzenny, dochód z przestrzeni i poprawę warunków życia mieszkańców wspólnoty gminnej. Jestem przekonany, że istnieje możliwość takiego skonstruowania zestawu narzędziowego stanowiącego zasady zapisu planów miejscowych, na podstawie którego możliwe jest stworzenie logicznie spójnego planu miejscowego i dodatkowo przemyślanej i jednorodnej w swej strukturze bazy danych. Praca nad systemem musi być prowadzona przez wszystkie uczestniczące w procesach zarządzania przestrzenią komórki samorządu lokalnego. Jest to konieczne w celu kategoryzacji, ujednolicenia i usystematyzowania informacji potrzebnej do budowy systemu.Analizując zasoby danych zawartych w planach miejscowych, można stwierdzić, że występują one w dwóch postaciach - analogowej i cyfrowej. Na potrzeby tworzenia SIP należy te dane usystematyzować i ujednolicić, przekształcając zasób przy pomocy narzędzi komputerowych i informatycznych.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.