Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Groch siewny uprawiany w monokulturze cechował wyższy stopień porażenia korzeni w porównaniu ze zmianowaniem, głównie za sprawą grzybów Fusarium oxysporum i F. solani. W okresie kwitnienia porażenie roślin występowało silniej niż w okresie wschodów. Najbardziej wrażliwe na działanie herbicydu Topogard okazały się grzyby: F. oxysporum, Trichoderma viride, Phoma glomerata i Cephalosporium asperum – dawka mniejsza od polowej istotnie hamowała wzrost grzybni. Najmniej wrażliwe na herbicyd były grzyby F. avenaceum, Rhizoctonia solani oraz Zygorhynchus spp.
Badano skład gatunkowy zespołów grzybów w glebie pozakorzeniowej i rizosferowej buraka cukrowego uprawianego w trzech różnych zmianowaniach: 6-polowym, 3-polowym i w 17-letniej monokulturze. Grzyby izolowano stosując metodę 10-krotnych rozcieńczeń glebowych. Zespoły grzybów w glebie pod uprawą buraka cukrowego, swoiste dla zmianowania i monokultury, różniły się przede wszystkim stosunkami ilościowymi poszczególnych gatunków. W glebie pozakorzeniowej monokultury występowało średnio dwukrotnie więcej grzybów z rodzaju Fusarium niż w zmianowaniu. W glebie przy stosowaniu zmianowania 6-polowego najliczniej reprezentowane były grzyby z rodzaju Penicillium, których udział w zmianowaniu uproszczonym i w monokulturze był o wiele niższy. Skład mykoflory rizosfery zmieniał się wraz z rozwojem rośliny. W rizosferze siewek dominowały grzyby z rodzajów: Penicillium, Mortierella lub Gliocladium. Natomiast w późniejszych stadiach rozwojowych zaobserwowano najwyższy udział grzybów z rodzaju Fusarium.
The quantitative and qualitative composition of the soil microorganisms depends, amongst others, on whether monoculture or crop rotation is applied. The main phytopathogen infecting flax (Linum usitatissimum L.) is the Fusarium genus as well as fungi of the Alternaria, Phoma, Botrytis, Verticillium, Rhizoctonia genera, however soil hyperparasites of the Trichoderma genus can control them successfully. Both types of microorganisms were isolated from the roots sampled both from monocuture and crop rotation and from plants in emergence and flowering stage. The enzymatic activity was researched for a variety of nutrient substrates (cellulose, pectin, starch, protein) as well as the capacity for dissolving triphosphates. There was also investigated the extent of Trichoderma fungal antagonistic activity towards pathogens.
Background: It is generally acknowledged that the posterior ethmoidal cells drain under the superior nasal turbinate (SorNT) or, rarely, under the supreme nasal turbinate (SmeNT), and the sphenoid ostium (SO) opens to the sphenoethmoidal recess. However, detailed relations between these structures are variable, complex and still not clear. There is no reliable data on the prevalence of SmeNT and drainage of the posterior ethmoidal cells under this structure. The aim of this study was to re-evaluate the anatomy of the aforementioned region. Materials and methods: Multiplanar and three-dimensional reconstruction analysis of 100 thin slice paranasal sinus computed tomography scans. Results: SmeNT was identified in 77 subjects (136 sides). It formed the ostium to the posterior ethmoidal cell adjacent to the skull base or orbit in 58 subjects (91 sides). This cell drained independently from the remaining posterior ethmoidal cells. The sphenoethmoidal (Onodi) cell drained to supreme meatus in 41 subjects (54 sides), and to superior meatus in 37 subjects (49 sides). SO was always located medial to the posteroinferior attachment of SmeNT, or SorNT (in absence of SmeNT). Conclusions: Patients with divergent drainage of the posterior ethmoids (with posterior ethmoidal cell draining to the supreme meatus) may require more extensive surgery to avoid persistence or recurrence of inflammatory disease. SmeNT is more common than thought, but due to its posterior and superior location to SorNT, it is rarely seen intraoperatively. If SmeNT is present, SO is always located medial to its posteroinferior attachment. (Folia Morphol 2018; 77, 1: 110–115)
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.