Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Uzyskane wyniki badań wskazują, że zawartość skrobi w bulwach ziemniaka uprawianej odmiany była w mniejszym stopniu uzależniona od nawożenia potasowego, a w większym stopniu zależała od okresu przechowywania i od warunków meteorologicznych panujących w latach uprawy. Nawożenie siarczanem potasu w dawce wyższej niż 99 kg K·ha-1 powodowało spadek zawartości skrobi. W okresie przechowywania na skutek transpiracji następował wzrost zawartości tego wielocukru, plon bezwzględny skrobi ulegał jednak spadkowi. Zawartość cukrów redukujących po zbiorze wynosiła średnio 3,1 g·kg-1 i była średnio o ok. 30% niższa od stwierdzonej sumy cukrów. Pod wpływem nawożenia potasem uległa ona spadkowi, co dodatnio wpływało na przydatność testowanej odmiany do przetwórstwa. Podczas przechowywania zawartość cukrów redukujących i sumy cukrów uległa znacznemu wzrostowi odpowiednio o 52% i 30% w stosunku do zawartości stwierdzonej po zbiorze. Uzyskane wyniki wskazują, że podwyższone nawożenie siarczanem potasu może być czynnikiem ograniczającym nagromadzanie szkodliwych w procesie technologicznym cukrów (szczególnie redukujących) w odniesieniu do bulw ziemniaka poddanych przechowywaniu.
Prześledzono zależności pomiędzy zróżnicowanym nawożeniem NPK, zawartością azotanów(V) w bulwach ziemniaka a nasileniem występowania zarazy Phythophthora infestans na plantacji ziemniaka. Rozwój zarazy na roślinach w okresie wegetacji zależał od warunków klimatycznych i dawki nawożenia mineralnego. Najwyższe indeksy porażenia wystąpiły na odmianie Rywal przy dawce 160 kg N·ha⁻¹ (Ip = 63,6%) w zimnym i mokrym roku 2004. Najniższe porażenie patogenem zanotowano w 2003 roku na odmianie Tokaj nawożonej dawką 40 kg N·ha⁻¹ (Ip = 22,6%). Analizy bulw na zawartość NO₃⁻ wykazały ścisłą zależność ilości azotanów(V) od wzrastającej dawki nawożenia mineralnego. Bezpiecznym poziomem nawożenia NPK, przy którym nie stwierdzono przekroczenia dopuszczalnej normy 200 mg NO₃⁻·kg⁻¹ świeżej masy bulw, była dawka N₄₀P₁₇K₅₀. Wyższe dawki NPK sprzyjały nagromadzaniu NO₃⁻, szczególnie przez odmianę Tokaj. Stwierdzono istotny związek pomiędzy stopniem porażenia roślin w czasie wegetacji i zawartością NO₃⁻ w bulwach po zbiorze. Większą zawartością azota- nów(V) charakteryzowały się bulwy spod roślin w mniejszym stopniu porażanych przez Phytophthora infestans.
W pracy przedstawiono badania dotyczące wpływu zróżnicowanego nawożenia NPK stosowanego w uprawie trzech odmian ziemniaka oraz występujących w tym okresie opadów atmosferycznych na kształtowanie się zawartości mineralnych form azotu w glebie. Badania oparto na doświadczeniu polowym II czynnikowym obejmującym trzy poziomy nawożenia NP oraz trzy odmiany ziemniaka - Muza, Oda i Orłan. W obrębie każdego poziomu nawożenia NP zastosowano proporcjonalnie do N i P wzrastające dawki potasu w stosunku równym 0, 1, 2 i 3. W czasie wegetacji z poletek doświadczalnych siedmiokrotnie pobierano glebę do badań. Oznaczoną zawartość formy amonowej i azotanowej przeliczono na suchą masę gleby. W czasie wegetacji równolegle mierzono ilość opadów, których sumy za badane 15-dniowe okresy wykorzystano do obliczenia współczynników korelacji z wybranymi parametrami. Zawartość form azotu mineralnego w glebie w warunkach polowych ulegała silnej fluktuacji. Szczególnie dotyczyło to formy azotanowej N-NO₃, której ilość silnie rosła na skutek zwiększenia uwilgotnienia gleby. W znacznie mniejszym stopniu uwilgotnienie wpływało na zawartość formy N-NH₄, niemniej jednak to właśnie ta forma w istotny sposób wpłynęła na kształtowanie się plonu bulw ziemniaka. Wyższy i istotny współczynnik korelacji stwierdzono porównując wielkość plonu z zawartością N- NH₄ (r = 0,46*) niż z zawartością N- NO₃ (r = 0,31 n.ist.). Nie stwierdzono istotnej zależności pomiędzy udziałem potasu w dawce nawozowej a kształtowaniem się zawartości azotu azotanowego i amonowego w glebie w odniesieniu do trzech uprawianych odmian ziemniaka.
Copper is an essential trace element in living organisms, but its excess interferes with metabolic transformations in plant, animal and human cells. The uptake of copper from contaminated soils can be regulated, for example, by soil liming or application of other substances which enhance soil adsorption capacity and Cu binding in the substrate. The purpose of this study has been to assess the response of maize to soil contamination with copper depending on the applied neutralizing substances. The tested factors were increasing concentrations of Cu in soil: 0, 200, 400 and 600 mg Cu kg ?1 dm, and soil application of mineral (lime, loam and zeolite) and organic (manure, peat and bark) neutralizing substances. Soil contamination with copper within the range of 200 to 600 mg kg ?1 of soil caused reduction in maize yields. Positive influence such as alleviation of the harmful effect of copper contamination was demonstrated by lime and manure, which enhanced yields of maize, especially in the series polluted with 200 and 400 mg Cu kg ?1 . The other soil amending substances, especially peat added in amounts of 400 and 600 mg kg ?1 of soil, caused aconsiderable depression in maize yields. A linear dependence has been demonstrated between the concentration of Cu in maize plants and the content of Cu in the substrate, with the root content of Cu being on average six-fold higher than in aerial organs. Mineral soil amendments significantly decreased the BTC index in maize compared to organic substances, and lime as well as pine bark decreased the BCF index to 2.33 and 1.67 versus the value of 4.21 found in the control treatment without any neutralizing substances. The uptake of copper depended on the volume of yield and ? to a lesser degree ? on the concentration of Cu in plants. The uptake of copper by plants was the highest in treatmentscontaminated with a rate of 200 mg Cu kg ?1 , which was the consequence of higher yields from that treatment than from the plots polluted with 400 or 600 mg Cu kg ?1 of soil.
The aim of the present study was to determine the effects of three systems of long-term fertilization (only organic, only mineral and organic-mineral) on nitrate (V) concentrations in potato tubers, as well as to analyze changes in the levels of this form of nitrogen during storage. It was found that all fertilization systems contributed to an increase in nitrate (V) concentrations in potato tubers. The application of mineral fertilizers and farmyard manure (FYM) resulted in a slight exceedance of the maximum permissible NO₃– concentrations in potato tubers. In potatoes fertilized with swine slurry, applied at a rate equivalent to the (FYM) rate in terms of the amount of organic carbon introduced into the soil, nitrate levels exceeded 1.6 to 2.1-fold the maximum permissible concentration – 200 mg NO₃– · kg⁻¹ of fresh mass. During storage the concentration of NO₃– in potatoes increased in all treatments, on average by 13.5 mg NO₃– · kg⁻¹ in comparison to the concentration determined after harvest. This increase was higher in potato tubers fertilized with slurry, as compared with mineral fertilizers and (FYM).
Celem badań było określenie wpływu nawożenia potasem przy trzech poziomach nawożenia NP: N40P17, N80P34, N120P51 na cechy kulinarne bulw ziemniaka odmian Muza, Oda i Orłan. Dawki potasu zwiększano proporcjonalnie do N i P w stosunku równym: 0, 1, 2 i 3. Ocenianymi cechami były: barwa, smak, zapach, tendencja do rozgotowywania, konsystencja, mączystość, wilgotność i struktura bulw ugotowanych oraz ciemnienie miąższu bulw surowych i ugotowanych. Najkorzystniejszą ocenę uzyskała odmiana Muza. W czterostopniowej skali (4 — najgorszy) smak bulw tej odmiany oceniono na 2,0; zapach na 1,2; konsystencję na 1,9; mączystość — 1,7 i wilgotność — 1,9. Odmiana Muza charakteryzowała się niską tendencją do rozgotowywania (1,4). Ciemnienie miąższu bulw surowych tej odmiany w 9-stopniowej skali wyniosło 8,7 — po 10 min. od przekrojenia i 8,2 po 1 h, a bulw ugotowanych 8,8 po 10 min. i 8,3 po 24 h. Niżej oceniono odmianę Oda. Wszystkie cechy bulw tej odmiany były o ok. 0,4 gorsze. Najniższą ocenę uzyskały bulwy odmiany Orłan. Bulwy tej odmiany jedynie w przypadku smaku w niewielkim stopniu przewyższały odmianę Oda. Zastosowane nawożenie NP nie miało decydującego wpływu na większość cech kulinarnych badanych bulw. Wzrastające dawki NP poprawiły smak bulw i wilgotność miąższu, a obniżyły ciemnienie miąższu bulw surowych po 4 h. Wzrastające dawki potasu poprawiły konsystencję miąższu, mączystość oraz zmniejszyły tendencję do rozgotowywania.
Badania wykonano w oparciu o doświadczenie polowe założone w 1984 roku, w którym stosowano nawożenie lotnymi popiołami z węgla kamiennego w dawkach od 0 do 800 Mg∙ha-1. Popioły aplikowano na tle dodatków organicznych w postaci obornika, słomy i kory drzewnej. W pierwszych latach badań na poletkach uprawiano tradycyjne rośliny rolnicze. Od 1992 roku pole stanowiło trwały użytek zielony (trawy), nienawożony nawozami mineralnymi. Po dziewiętnastu latach od wprowadzenia popiołów oznaczono pH gleby w H2O i 1 M KCl oraz kwasowość hydrolityczną gleby. pH mierzone w H2O uzależnione było zarówno od dawki popiołu, zastosowanych dodatków organicznych oraz od głębokości pobrania prób glebowych. Zastosowane popioły obniżały tę kwasowość szczególnie w poziomach 0-25 cm oraz 26-50 cm, natomiast w przypadku kwasowości w KCl ich działanie uwidoczniło się we wszystkich poziomach glebowych. Wzrastające dawki popiołów zmniejszały wielkość kwasowości hydrolitycznej - szczególnie w ornej i podornej warstwie gleby. Zastosowane dodatki organiczne nie wpływały znacząco na kwasowość gleby w H2O, jakkolwiek kwasowość w KCl w głębszych jej warstwach wykazywała niewielką tendencję wzrostową pod wpływem wprowadzonej słomy i kory drzewnej.
Paper dealt with an analysis of crude sewage from a fruit and vegetable processing plant in terms of macronutrient content and effect on the yield and chemical composition of meadow vegetation. Among five determined fertilizer components, the sewage was characterized by the highest content of nitrogen (0.112%), followed by potassium (0.062% K) and phosphorus (0.009% P). Under conditions of heavy soil cultivation, the rate of 60 m³ and 40 m³·ha⁻¹ (residual effect) showed the most favorable impact on hay yield in the first and second year of study, respectively. The respective increase of hay yield in these treatments reached 28 and 43%. Higher sewage rates contributed to substantial decrease in hay yield, especially in the first year. As for the chemical composition of meadow vegetation, the sewage rate of 20 to 80 m³·ha⁻¹ considerably increased of total nitrogen content, but only in the first year of study, i.e. immediately after application.
The effect of ameliorating doses of hard coal fly ash (HCFA) on chemical properties of soil and on yields and chemical composition of crops was examined based on an experiment established in 1984. At first, typical agricultural crops were grown in the experiment, but in 1992 the field was turned into permanent grassland. The current study took place twenty-nine years after hard coal fly ash had been applied. Soil samples were collected from the 0–20 cm soil layer, corresponding to the compared treatments. The residual effect of HCFA doses increasing from 100 to 800 Mg·ha⁻¹ caused a regular increase in the total content of Cd, Cr, Cu, Mn, Fe, Zn and Pb, as well as the forms of Zn, Cu, Mn, Fe and B soluble in 0.1 M HCl. The total content of the analyzed microelements increased by a maximum of 30% for cadmium up to 176% for zinc. The highest increase in the content of soluble forms ranged from 25% for Fe to 760% for boron. The share of Znbd, i.e. permanently bound to soil, to Zntot, i.e. the total zinc form, was positively correlated with pH in KCl, the C:N ratio and the content of Cu permanently bound with soil. Regarding the share of Febd in Fetot, correlations with pH in H₂O and in KCl, content of organic matter (SOM) and the C:N ratio were demonstrated. No such correlations were proven with respect to the other elements.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.