Artykuł dotyczy zagadnień bezpieczeństwa i trwałości budynków wzniesionych w technologiach wielkopłytowych w latach 1960–1990. W tym okresie na różnych etapach procesu inwestycyjnego dochodziło do wielu nieprawidłowości, które mogły skutkować obniżeniem jakości wykonawstwa budynków i powstawaniem wielu różnych defektów m.in. w obszarze złączy konstrukcyjnych między elementami prefabrykowanymi. W artykule wskazano możliwość wykorzystania modelowania numerycznego do oceny pracy połączeń, w których występuje np. niejednorodność struktury materiału wypełniającego (tzw. raki). Do analiz wybrano poziome złącza stropu i wewnętrznej ściany nośnej wykonane w systemie centralnym Wk-70. W pracy przedstawiono wyniki wariantowych symulacji komputerowych pracy tzw. złącza referencyjnego oraz złączy zawierających zmienny udział, rozmieszczenie i kształt defektów. Wyniki obliczeń mogą stanowić podstawę do wskazania kierunków prac diagnostycznych budynków wielkopłytowych, oceny stanu technicznego konstrukcji i podjęcia decyzji o jej naprawie lub wzmocnieniu.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.