Zespół jelita drażliwego (ZJD; IBS - irritbale bowel syndrome) definiowany jest jako: „czynnościowe zaburzenie przewodu pokarmowego, które charakteryzuje się dyskomfortem lub bólem brzucha związanym ze zmianą konsystencji stolca i/lub zmianą rytmu wypróżnień, a sama defekacja przebiega nieprawidłowo”. Uwzględniając objawy dominujące, zespół jelita drażliwego klasyfikujemy na: zaparciowy, biegunkowy, typu mieszanego i niesklasyfikowany w podgrupę. Niejasny patomechanizm powstawania IBS stwarza problemy przy określeniu jednej, konkretnej drogi leczenia. Przy nieznanej etiologii niemożliwe jest wprowadzenie leczenia przyczynowego, skutkującego całkowitym wyleczeniem choroby. Schemat leczenia zespołu jelita drażliwego opiera się na leczeniu farmakologicznym (leki spazmolityczne i cholinolityczne, leki przeciwdepresyjne, agoniści i antagoniści receptorów serotoninowych, leki przeciw wzdęciom, leki przeczyszczające), niefarmakologicznym (modyfikacja stylu życia - wzrost aktywności fizycznej oraz zmiana sposobu żywienia; psychoterapia i hipnoterapia) i nowych metodach terapeutycznych. Istotną formą terapii jest leczenie objawowe, opierające się na doraźnej farmakoterapii, koncentrujące się na eliminowaniu bądź ograniczaniu określonych symptomów. Niestety postępowanie to nie jest obojętne dla organizmu chorego. Regulując jedne zaburzenia, może przyczynić się do wystąpienia innych. W związku z tym poszukuje się nowych, bezpieczniejszych i bardziej efektywnych metod leczenia zespołu jelita drażliwego. Istotnym faktem jest to, że u znacznej liczby pacjentów obserwuje się pozytywną reakcję na określone modyfikacje stylu życia, w tym zmiany sposobu żywienia. Zalecenia dietetyczne są najprostszą i powszechnie dostępną formą postępowania leczniczego. Każdy chory może dostosować dietę do swoich indywidualnych potrzeb oraz modyfikować ją w zależności od pojawiających się dolegliwości. W przypadku tak złożonej jednostki chorobowej, o wielu licznych, jednocześnie odmiennych objawach klinicznych, dla osiągnięcia skutecznego leczenia, istotne jest łączenie różnych metod terapeutycznych.