Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 25

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  zawartosc skladnikow odzywczych
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem badań było określenie zawartości składników odżywczych i ocena właściwości przeciwutleniających całego ziarna, bielma, otrąb i łuski różnych odmian i rodów owsa. Materiałem badawczym było ziarno owsa o brązowej barwie łuski odmiany ‘Gniady’ i dwóch rodów: CHD 2875/01, CHD 2833/02, a także owies żółtoziarnowy odmian: ‘Bohun’, ‘Deresz’ i ‘Cwał’. Analizowano zawartość: suchej masy, białka, tłuszczu, węglowodanów ogółem, błonnika pokarmowego oraz związków mineralnych w postaci popiołu standardowymi metodami AOAC. Oznaczono także zawartość polifenoli metodą Folina-Ciocalteau. Wykonano ponadto oznaczenie zdolności wygaszania wolnego rodnika ABTS•+ i DPPH•. Całe, obłuszczone ziarno owsa odmian o brązowej łusce charakteryzowało się większą zawartością białka i równocześnie mniejszą tłuszczu i węglowodanów ogółem oraz zbliżoną – błonnika i popiołu w porównaniu z odmianami żółtoziarnowymi. Bielmo ziarna o brązowej łusce zawierało więcej białka, mniej tłuszczu oraz zbliżone ilości węglowodanów ogółem, błonnika i popiołu w stosunku do żółtoziarnowych odmian owsa. Otręby odmiany i rodów o ciemnym zabarwieniu wykazywały mniejszą zawartość białka, większą – błonnika i porównywalne ilości pozostałych ocenianych składników, w porównaniu z odmianami o jasnym zabarwieniu. Największą zawartością polifenoli i najwyższą aktywnością antyoksydacyjną charakteryzowały się otręby odmian o brązowej łusce, zaś najniższą aktywnością – bielmo. Łuska, która jest produktem odpadowym w technologii przetwórstwa owsa, zawierała znaczne ilości suchej masy, węglowodanów, błonnika pokarmowego, składników mineralnych, polifenoli oraz cechowała się wysoką aktywnością antyoksydacyjną.
Badania przeprowadzono w latach 2007–2009. Doświadczenie założono w czterech powtórzeniach w układzie split–plot. Badano wpływ stosowania czarnych ściółek syntetycznych (folia polietylenowa, włóknina polipropylenowa i tkanina polipropylenowa) na plonowanie, długość owoców, grubość perykarpu oraz zawartość wybranych składników odżywczych w owocach dwóch odmian papryki słodkiej: ‘Denis F1’ i ‘King Arthur F1’. Rozsadę papryki na miejsce stałe wysadzano w połowie czerwca, w rozstawie 50 x 50 cm. Stwierdzono, że plonowanie papryki zależało od przebiegu warunków pogodowych i było zróżnicowanie w latach prowadzenia badań. Największe plony owoców zebrano z odmiany ‘Denis F1’ uprawianej na glebie ściółkowanej czarną folią polietylenową. Najdłuższe owoce zebrano z roślin ściółkowanych włókniną polipropylenową. Najgrubszy perykarp miały owoce odmiany ‘King Arthur F1 ’, którą uprawiano po zastosowaniu ściółkowana folią polietylenową. Ściółkowanie gleby sprzyjało gromadzeniu w owocach papryki kwasu L-askorbinowego oraz cukrów ogółem i redukujących. Wykazano, że ściółkowanie gleby przyczyniło się do obniżenia zawartości suchej masy w owocach badanych odmian papryki słodkiej.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.