Przeprowadzono badania wazonowe dotyczące stanu odżywienia azotem pelargonii rabatowej. Rośliny nawożono saletrą amonową, utrzymując w podłożu zawartość azotu 100-200 mg·dm⁻³. Wyznaczono cztery fazy rozwojowe roślin pelargonii: I - intensywny wzrost wegetatywny, II - początek kwitnienia, III - pełnia kwitnienia, IV - koniec okresu uprawy. W fazach tych pobierano części wskaźnikowe w celu oznaczenia w nich azotu mineralnego oraz ogólnego, a także oznaczono masę kwiatostanów, łodyg i liści. Dla uzyskania krytycznych zawartości form azotu przeprowadzono analizę porównawczą pomiędzy masą części nadziemnych a zawartością azotu mineralnego w pierwszym w pełni wykształconym liściu pędu głównego oraz zawartością azotu ogólnego w liściach. Opierając się na tych zależnościach można przyjąć, że najlepszym kryterium oceny stanu odżywienia roślin jest azot ogólny, natomiast częścią wskaźnikową liście pelargonii. Za zawartość krytyczną dolną N ogólnego w liściach pelargonii dla wszystkich faz rozwojowych można przyjąć 25 g·kg⁻¹ s.m.