Badano zależności między morfologią kwiatów marchwi męskosterylnych i męskopłodnych linii hodowlanych i zdolnością do wytwarzania nasion. W badanej populacji męskosterylnych roślin marchwi kwiaty charakteryzowały się przekształceniem pręcików w dodatkowe struktury płatkopodobne o różnych kształtach. W niektórych pylnikopodobnych strukturach kwiatu stwierdzono obecność degenerującej tkanki sporogennej. Wyniki obserwacji i analiz mikroskopowych pozwalają twierdzić, że na obniżenie produktywności nasion linii hodowlanych marchwi mogły mieć wpływ defekty i nieprawidłowości morfologiczno-funkcjonalne kwiatów roślin ojcowskich oraz matecznych. Degeneracja pyłku, brak warstwy endotecjum, decydującej o otwieraniu się pylnika, wzrost łagiewek pyłkowych po zewnętrznej powierzchni szyjki słupka należały do najczęściej występujących ograniczeń w ilości pyłku aktywnego w zapłodnieniu. Cechy męskosterylnych roślin matecznych utrudniające proces zawiązywaniu nasion to: zielona barwa płatków, redukcja miodników, deformacje słupków, brak zalążni, degeneracja zalążków lub zarodków. Najmniej nasion wytworzyły rośliny z licznymi deformacjami morfologicznymi znamion słupka i miodników. Kwiaty roślin męskosterylnych o białych płatkach, dużych miodnikach i wysokich, podwójnych słupkach wydały najwięcej nasion, gdyż były prawdopodobnie najbardziej atrakcyjne dla zapylających owadów.