Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  wykorzystanie osadow
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Ogólnym celem oczyszczania ścieków jest ochrona środowiska, a przede wszystkim ochrona czystości wód powierzchniowych. Procesowi oczyszczania ścieków zawsze towarzyszy powstawanie osadów ściekowych, które są definiowane jako organiczno-mineralna faza stała, wyodrębniona ze ścieków. Skład chemiczny osadów może być różny, w zależności od rodzaju oczyszczanych ścieków oraz w zależności od zastosowanych procesów przeróbki tych osadów. Osady ściekowe stanowią około 2% ogólnej objętości dopływających do oczyszczalni ścieków. Budowa nowych oczyszczalni ścieków i intensyfikacja procesów oczyszczania powoduje wzrost ilości osadów. Koszty budowy i eksploatacji urządzeń do przeróbki osadów ściekowych oraz koszty ich magazynowania są bardzo wysokie (nawet 50% ogólnych kosztów oczyszczalni). Alternatywą dla magazynowania ogromnych ilości osadów ściekowych może okazać się ich przyrodnicze wykorzystanie, co również przyczyniłoby się do zmniejszenia kosztów ponoszonych przez oczyszczalnie ścieków. W przeszłości badania naukowców dowodziły już o przydatności osadów ściekowych w następujących dziedzinach: rekultywacja gruntów zdewastowanych, roślinne utrwalanie powierzchni gruntu, kompostowanie osadów ściekowych. Wciąż jednak dużo kontrowersji wzbudza temat rolniczego wykorzystania osadów ściekowych. Wiąże się to głównie z niskim stopniem uświadomienia w sprawie osadów ściekowych. Wyniki badań naukowców przekonują jednak, że warto zainteresować się problemem osadów ściekowych. Osad ściekowy może okazać się cennym surowcem, a nie jak dotąd tylko problematycznym odpadem powstającym w procesie oczyszczania ścieków.
W pracy przedstawiono wyniki badań dotyczących celowości eksploatacji osadów zgromadzonych w Zbiorniku Rożnowskim. Z trzech wykopów i wierceń pobrano próbki osadów, oznaczając następnie ich właściwości fizyczne i chemiczne. Celem owych badań było określenie przydatności osadów do wzrostu roślin oraz przypuszczalnego ciężaru metra sześciennego materiału do transportu, a także zawartości pierwiastków szkodliwych w osadach.
Doświadczenie przeprowadzono w Stacji Badawczo-Dydaktycznej Nawadniania Roślin w Samotworze. Analizowano w nim możliwość wykorzystania osadów ściekowych nadmiernego i mieszanego w uprawie roślin energetycznych. Zastosowano trzy dawki wymienionych osadów 250, 150 i 50 ton s.m. na hektar. Uzyskany materiał roślinny (pędy wierzby krzewiastej - Salix viminalis L.) poddano ocenie jakościowej i ilościowej. Stosowanie osadu mieszanego powoduje bardziej dynamiczny wzrost wierzby i przyczynia się do uzyskania większej masy materiału roślinnego już w pierwszym roku uprawy. Osad nadmierny wywołuje natomiast reakcje stresową roślin (ich obumieranie), w związku z czym konieczne jest jego sezonowanie. Ocena jakościowa wykazała, że materiał roślinny zebrany z podłoża nawożonego osadem mieszanym charakteryzuje się wyższą zawartością metali ciężkich niż po nawożeniu osadem nadmiernym.
Doświadczenie wazonowe trzyletnie przeprowadzono metodą całkowicie losową. Celem niniejszych badań było prześledzenie zmian w zawartości kobaltu, litu i glinu w materiałach organicznych, w glebie i życicy wielokwiatowej (Lolium multiflorum Lam.) pod wpływem stosowania węgli brunatnych, osadów ściekowych oraz ich mieszanin. Całkowitą zawartość Co, Li i Al w materiałach organicznych, glebie i suchej masie trawy oznaczono metodą ICPAES na spektrometrze emisyjnym z indukcyjnie wzbudzaną plazmą, po uprzedniej mineralizacji „na sucho”. Średnia zawartość kobaltu w suchej masie życicy wielokwiatowej (Lolium multiflorum Lam.) wynosiła 1,39 mg.kg-1s.m., litu 53,97 mg.kg-1 s.m. i glinu 402,6 mg.kg-1. Największą zawartość kobaltu oznaczono w suchej masie rośliny testowej zebranej z obiektu kontrolnego, natomiast litu i glinu z obiektów, na których stosowano odpadowy węgiel brunatny z Konina z osadem z Łukowa.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.