W latach 1999-2001 w Stacji Badawczej Pałuckiej Hodowli Roślin - Grupa DANKO, w Sobiejuchach, koło Żnina, woj. kujawsko-pomorskie przeprowadzono doświadczenie na glebie kompleksu żytniego bardzo dobrego. Uwzględniono w nim trzy czynniki: I) rodzaj zboża jarego jako komponent mieszanki: jęczmień jary odmiany Rataj, owies nagi odmiany Akt i pszenżyto jare odmiany Wanad; II) gęstość siewu grochu w mieszance: 30, 45 i 60 szt.•m⁻²•; III) odmiana grochu: Bursztyn, Ramrod, Dawo i Turkan. Wielkość i stabilność plonu mieszanek grochu ze zbożami zależała od plonowania roślin zbożowych. Rośliny grochu okazały się słabszymi konkurentami od zbóż w mieszankach, stąd plony grochu były tym słabsze im większe były plony ziarna zbóż. Największe walory agrotechniczno-produkcyjne wykazały mieszanki jęczmienia jarego z krótkołodygowymi odmianami grochu (Dawo, Ramrod) wysiewanymi w dość dużej gęstości 45 lub 60 nasion na 1 m² oraz mieszanki tych odmian w gęstości siewu 60 nasion•m⁻² z pszenżytem jarym. Owies nagoziarnisty z grochem okazał się wyraźnie gorszą mieszanką od mieszanek jęczmienia lub pszenżyta z grochem, wskutek niskiego i zmiennego w latach plonowania tej formy owsa.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.