Zróżnicowana struktura działalności wzmacnia lokalną gospodarkę, chroniąc ją przed zewnętrznymi szokami i pozwalając jej przetrwać okresy przejściowe. Jednocześnie mniejsza specjalizacja, a większa dywersyfikacja gospodarki znajduje wyraz w wyższym dobrobycie społeczeństwa. Dla zrównoważonego i trwałego rozwoju bardziej pożądane jest zatem różnicowanie gospodarki w układach lokalnych, przy jednoczesnym dążeniu do sytuacji, w której jej struktura odzwierciedla uwarunkowania i specyfikę lokalną, a możliwie w mniejszym stopniu interesy inwestorów zewnętrznych. Zyskujące na popularności zjawisko drugich domów stopniowo upowszechnia się na obszarach wiejskich także w strefach, które w ogólnej opinii nie należą do atrakcyjnych pod względem osiedleńczym lub turystycznym. Wraz z nim pojawia się potrzeba, ze strony właścicieli i użytkowników drugich domów, zaspokojenia ich popytu na różnorodne dobra i usługi świadczone na miejscu. Rodzi się wówczas pytanie, czy skala i zróżnicowanie potrzeb są na tyle znaczące, aby mogły stanowić potencjał do dywersyfikacji struktury wiejskiej gospodarki (wielofunkcyjności wsi). Stąd głównym celem badania było rozpoznanie wzorców lokalnej konsumpcji właścicieli drugich domów i ich ocena w kontekście realizacji koncepcji wielofunkcyjnego rozwoju wsi. Ocenę taką przeprowadzono w odniesieniu do wielkości i stopnia zróżnicowania struktury popytu właścicieli drugich domów na dobra i usługi świadczone przez lokalne firmy i gospodarstwa rolne oraz dynamiki w tym zakresie, a także w odniesieniu do zidentyfikowanych w toku badania typów konsumentów.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.