Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 15

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  transboundary cooperation
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Subject and purpose of work: The study attempts to examine the trade unfairness and transboundary bottlenecks between Bangladesh and India with a view to prosper a balanced trade and sustained water cooperation. Materials and methods: The study is based on secondary data and statistical information. Mixed research methods such as qualitative, quantitative and data visualization techniques are adopted in this study to assess the political economy of river basin management, loss and damage assessment and trade situation assessment. Results: Due to upstream intervention, the North-Western region of Bangladesh has lost 4254218 metric tons of rice production during 2006-2014 cropping years which value is $1036 million. During the same period, the trade deficit of Bangladesh stood at $5.58 billion with India due to the diverse tariff and non-tariff barriers which triggers tension between this close neighbor. Conclusions: The trade and water co-operation should be extended among the South Asian countries including India and Bangladesh without delay to obtain the maximum benefit and economic prosperity.
The article aims to examine the peculiarities of the financial mechanism of the transboundary natural resources management, which is very diversified all over the world and comprises: trust funds, ongoing revolving funds, public-private partnerships, public funding in member countries. Promoting the transboundary cooperation of natural resources management is characterized with frequent underfunding and resolving its mechanisms is not sufficient. The lack of transboundary management funding is reflected by weak results of institutional development of the transboundary regions in their entirity. The process of funding of the transboundary natural resources management should consist of four major steps to promote the development of the transboundary institutional mechanisms: the initiation process, institutional mechanism, program realization and investments within the common management of the transboundary natural resources. The article defines the following principles of the financial mechanism for transboundary natural resources management: the principle of the annual contribution of each member country to the Euroregion budget, the polluter-pays principle, the principle of fund receiving for the provision of services. On the grounds of the analysis of foreign experiences we offer two ways of creating specific funds to support the transboundary water resources management, such as: special financing fund and basin trust fund. The effective managing of the transboundary natural resources demands the presence of the local goverment institutions which may aid the cooperation between countries and realization of the common strategy and managing policy. The proper funding of the transboundary cooperation mechanisms and transboundary institutions, which manage these resources, should be performed steadily. Especially funding the creation and maintainance of the institutional mechanisms, building a potential, developing legal frameworks, managing (including monitoring of the data exchange and evaluation), and supporting the realization of common programs of optimalization of fair use of and protection of common transboundary natural resources. All the traditional and innovative financial mechanisms should be treated as options for balanced funding of the transboundary management institutions in order to promote the common transboundary management of natural resources and support implementing the regionally coordinated policy.
W pracy rozpoznano społeczno-gospodarcze i kulturowe uwarunkowania podejmowania działań przedsiębiorczych na obszarach przygranicznych Euroregionu „Sprawa-Nysa-Bóbr”. W badaniach szczególnie interesujące było poznanie wpływu na podejmowanie działalności przedsiębiorczej pobliskiej granicy państwa oraz przestrzennej lokalizacji firm. Badania zostały przeprowadzone w czwartym kwartale 2002 roku na obszarach wiejskich Euroregionu „Sprewa-Nysa-Bóbr”. W pracy wykorzystano wyniki badań uzyskane w trakcie wywiadu z zastosowaniem kwestionariusza z 50 przedsiębiorcami wiejskimi. Stwierdzono, że około 80% badanych przedsiębiorców to mężczyźni w średnim wieku (przeciętnie ok. 44 lat), o wykształceniu średnim (52%) i zawodowym (22%). Badane firmy prowadziły działalność gospodarczą, głównie w dziedzinie handlu (35,5%), produkcji (31,6%), przetwórstwa rolno-spożywczego (17,7%) i usług (15,2%). Prowadzona działalność miała charakter lokalny i odbywała się w mikroskali. Wśród wielu ograniczeń rozwoju przedsiębiorczości, respondenci wymieniali barierę kapitałową oraz brak instytucji otoczenia biznesu. Mimo tych przeszkód 72,9% właścicieli firm miało zamiar rozwijać swoje przedsiębiorstwo, głównie poprzez nowe inwestycje i wprowadzanie innowacji.
Poznano rolę, efekty oraz wpływ współpracy euroregionalnej i porozumień transgranicznych na aktywizację społeczno-gospodarczą obszarów wiejskich zachodniego pogranicza Polski. Badaniami objęto wszystkie euroregiony zachodniego pogranicza Polski, a mianowicie: „Nysa”, „Sprewa-Nysa-Bóbr”, „Pro-Europa- Viadrina”, „Pomerania”. Wywiady z 140 wójtami i burmistrzami gmin wchodzących w skład wyżej wymienionych euroregionów przeprowadzono w czwartym kwartale 2002 roku. Z badań wynika, że około 60% polskich gmin osiąga korzyści z bliskości położenia granicy z Niemcami. Jednocześnie z wypowiedzi wójtów i burmistrzów gmin wynika, że istnieje pilna potrzeba aktywizacji społeczno- gospodarczej polskich gmin, głównie poprzez rozwój przedsiębiorczości. Stwierdzono również, że 73,6% polskich gmin posiada nawiązane kontakty partnerskie, głównie z gminami niemieckimi. Zakres tej współpracy obejmuje głównie problematykę kultury, oświaty, sportu, imprez turystycznych i handlowych. We współpracy tej dopiero na siódmym miejscu pod względem zakresu działalności wymieniono współpracę gospodarczą (31,6% polskich gmin). Niski zasięg tej współpracy budzi uzasadnione obawy, że polskie gminy, które są słabiej rozwinięte gospodarczo, nie mogą skorzystać z bogatych doświadczeń niemieckich gmin. Problematyka współpracy gospodarczej jest mało doceniana we współpracy transgranicznej euroregionów zachodniego pogranicza.
Określono wpływ czynników warunkujących aktywność społeczno-gospodarczą właścicieli gospodarstw rozwojowych na obszarach przygranicznych Euroregionu „Pomerania”. Badania przeprowadzono w czwartym kwartale 2002 roku. Objęto nimi losowo wybranych 101 gospodarstw rozwojowych i ich właścicieli. Główną metodą badawczą był sondaż diagnostyczny z zastosowaniem kwestionariusza, przeprowadzony z właścicielami gospodarstw rozwojowych. Z badań wynika, że struktura wykształcenia właścicieli gospodarstw rozwojowych w Euroregionie „Pomerania” była zdecydowanie korzystniejsza niż średnio w kraju. Niemniej jednak, co drugim gospodarstwem rozwojowym kierowali rolnicy nie posiadający wykształcenia średniego. Właściciele gospodarstw rozwojowych byli niechętni dywersyfikacji działalności w ramach prowadzonych gospodarstw. Dlatego też działalność gospodarcza nie była postrzegana przez ponad 76% rolników w kategorii szansy na zwiększenie dochodów w ramach prowadzonego gospodarstwa. Rolnicy zdecydowanie zamierzali inwestować w gospodarstwo oraz intensyfikować i rozwijać dotychczas prowadzone kierunki produkcji. Oczekiwali przy tym pomocy ze strony instytucji doradczych i innych, wspierających rozwój wsi. Rozwój gospodarstw rolnych w Euroregionie „Pomerania” w dużym stopniu uzależniony jest od korzystnego systemu kredytowego. Inwestycje w około 90% gospodarstw rozwojowych oparte były na kredytach przeznaczonych głównie na modernizację gospodarstw i zakup ziemi.
Poznano specyfikę uwarunkowania funkcjonowania gospodarstw rozwojowych w rolnictwie na obszarach Euroregionu „Nysa”. Szczególną uwagę zwrócono na określenie możliwości zwiększenia szans konkurencyjności gospodarstw rozwojowych na obszarach przygranicznych polsko-niemieckich i czeskich. Badania przeprowadzono w czwartym kwartale 2002 roku. Objęto nimi 95 gospodarstw rozwojowych i ich właścicieli z obszaru Euroregionu „Nysa”. Stwierdzono, że właścicielami gospodarstw rozwojowych są ludzie młodzi (średnia wieku 38 lat) znacznie lepiej wykształceni, niż ogół rolników oraz poszukujący możliwości doskonalenia zawodowego. Rolnicy ci wykazują się dużą aktywnością społeczno-zawodową, a zwłaszcza w zakresie modernizacji swoich gospodarstw i rozwoju przedsiębiorczości w oparciu o zasoby własnego gospodarstwa i lokalnego środowiska. Przyszłościowym kierunkiem w pozyskiwaniu dodatkowych źródeł dochodu w rolnictwie i jego otoczeniu jest rozwój agroturystyki i turystyki wiejskiej. Potrzebna jest jednak większa promocja działań na rzecz ochrony środowiska i krajobrazu oraz wykorzystania obszarów przygranicznych dla potrzeb rozwoju agroturystyki i turystyki.
Określono wpływ różnorodnych czynników na rozwój przedsiębiorczości na obszarach wiejskich Euroregionu „Pro-Europa-Viadrina”. W pracy szczególną uwagę zwrócono na określenie, jakie znaczenie dla podejmowania działalności gospodarczej ma przestrzenna lokalizacja firm, a zwłaszcza jej położenie w pobliżu granicy państwa. Badania przeprowadzono w czwartym kwartale 2002 r. Objęto nimi 48 przedsiębiorców wiejskich zamieszkujących w Euroregionie „Pro- Europa-Viadrina”. Stwierdzono, że badani przedsiębiorcy to głównie mężczyźni (77%), w wieku 46,4 lat, a więc najwyższej aktywności zawodowej o wykształceniu średnim (43,8%) i wyższym (33,3%). Głównym kierunkiem działalności badanych firm był handel (34%), produkcja (29%) i usługi (27%). Ponad 70% badanych firm zatrudniało do 9 pracowników (średnio 14,7). Tylko 15% badanych firm prowadziło działalność, zarówno na terenie Polski, jak i za granicą. Prawie co druga badana firma (44,9%) zgłaszała, że główną barierą dalszego rozwoju jest brak środków finansowych.
Określono czynniki warunkujące zachowania przedsiębiorcze właścicieli gospodarstw rozwojowych w rolnictwie na obszarach wiejskich Euroregionu „Pro- Europa-Viadrina”. Szczególnie ważnym zagadnieniem jest rozwój przedsiębiorczości w rolnictwie i jego otoczeniu w oparciu o możliwości wykorzystania szans położenia przygranicznego, współpracy transgranicznej oraz zasobów gospodarstw i lokalnego środowiska. Badania zostały przeprowadzone w czwartym kwartale 2002 roku na obszarach wiejskich Euroregionu „Pro-Europa-Viadrina”. W pracy wykorzystano wyniki badań, które uzyskano w oparciu o wywiad z losowo wybranymi 82 właścicielami gospodarstw rozwojowych. Z badań wynika, że właściciele gospodarstw rozwojowych posiadają szereg korzystnych cech społeczno-zawodowych (stosunkowo niski wiek, wysokie wykształcenie, duża aktywność społeczna i gospodarcza), które pozwalają im rozwijać przedsiębiorczość w oparciu o zasoby położenia bliskości granicy, współpracę transgraniczną oraz zasoby własnych gospodarstw i lokalnego środowiska. Na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, że właściciele gospodarstw rozwojowych możliwości zwiększenia swoich dochodów dostrzegają głównie w zwiększaniu skali produkcji rolniczej w oparciu o rozwój przedsiębiorczości i integrację poziomą rolników.
W pracy rozpoznano społeczno-gospodarcze uwarunkowania rozwoju przedsiębiorczości na obszarach wiejskich Euroregionu „Nysa”. Szczególną uwagę zwrócono na poznanie sylwetki zawodowej i społecznej przedsiębiorców oraz cech środowiska stymulujących lub blokujących ekonomiczną aktywność mieszkańców przygranicznych obszarów wiejskich. Badania przeprowadzono w czwartym kwartale 2003 roku na obszarze Euroregionu „Nysa” wśród 61 przedsiębiorców wiejskich. Z badań wnika, że przedsiębiorczość na obszarach przygranicznych jest zjawiskiem stosukowo młodym, pozbawiona trwałej podbudowy w instytucjach społecznych, postawach mieszkańców oraz prowadzona na bardzo małą skalę. Właścicielami badanych firm byli głównie mężczyźni (75,9%), w średnim wieku (przeciętnie 43,7 lat), posiadający wykształcenie średnie (57,4%) i zawodowe (24,6%). Prowadzone firmy zajmowały się przede wszystkim działalnością usługową (32,6%), handlową (32,6%). Zasięg prowadzonej działalności badanych firm miał głównie charakter lokalny.
Określono uwarunkowania procesów innowacyjnych w gospodarstwach rozwojowych położonych na obszarze funkcjonowania Euroregionu „Sprewa-Nysa- Bóbr”. Poznano możliwości wykorzystania położenia przygranicznego i współpracy transgranicznej gospodarstw rozwojowych na ich aktywizację gospodarczą. Badania przeprowadzono w czwartym kwartale 2002 roku. Objęto nimi 100 gospodarstw rozwojowych i ich właścicieli z obszaru Euroregionu „Sprewa-Nysa- Bóbr”. Właściciele gospodarstw rozwojowych to ludzie stosunkowo młodzi i dobrze wykształceni. Prezentują oni jednak postawy zachowawcze, co znacznie ogranicza stopień wykorzystania renty położenia ich gospodarstw. Procesy modernizacyjne i innowacyjne w gospodarstwach rozwojowych, ich charakter i forma, zależą głównie od przestrzennego zróżnicowania poziomu rozwoju rolnictwa, możliwości ekonomicznych gospodarstw, predyspozycji innowacyjnych rolników oraz sprawnie funkcjonujących instytucji stymulujących te procesy. Możliwości produkcyjne gospodarstw rozwojowych są szczególnie duże w produkcji roślinnej i chowie trzody chlewnej. Były to gospodarstwa duże (średnio 93 ha), dobrze wyposażone pod względem technicznym, przeznaczające na rynek znaczną część produkcji oraz inwestujące w rozwój gospodarstw.
14
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Strategie rozwoju gmin zachodniego pogranicza Polski

51%
W pracy rozpoznano strategie rozwoju gmin zachodniego pogranicza Polski, ze szczególnym uwzględnieniem możliwości wykorzystania zasobów lokalnych i szans współpracy transgranicznej. Szczególną uwagę zwrócono na czynniki sukcesu i niepowodzeń w procesie opracowywania i wdrażania strategii lokalnego rozwoju. Badania zostały przeprowadzone w czwartym kwartale 2002 roku. W pracy wykorzystano głównie wyniki badań, które uzyskano w oparciu o wywiad z losowo wybranymi 140 wójtami i burmistrzami gmin zachodniego pogranicza kraju. Z badań wynika, że tylko 61,9% badanych gmin posiada opracowaną strategię rozwoju. Niepokojącym zjawiskiem jest fakt, że spośród gmin posiadających opracowaną strategię rozwoju tylko 64,6% gmin posiada program wykonawczy do tej strategii. Głównym problemem występującym przy opracowywaniu strategii rozwoju gminy jest brak środków finansowych, wykwalifikowanej kadry oraz niskie zainteresowanie samorządów i społeczności lokalnej. Generalnie należy stwierdzić, że proces opracowywania i wdrażania strategii rozwoju gmin napotyka na szereg barier, a głównie natury intelektualnej, finansowej, środowiskowej, w tym także mentalnej. Identyfikacja tych barier i ich eliminowanie między innymi poprzez budowę systemu intelektualnego wspierania rozwoju współpracy transgranicznej może znacząco zwiększyć skalę efektów społeczno-gospodarczego rozwoju gmin.
Rozpoznano specyfikę i uwarunkowania podejmowania działań przedsiębiorczych na obszarach wiejskich Euroregionu „Pomerania”. W badaniach szczególną uwagę zwrócono na poznanie czynników stymulujących i hamujących ekonomiczną aktywność mieszkańców obszarów wiejskich. Chodzi tu również o wykazanie, jaki wpływ na podejmowanie działalności gospodarczej wywiera przestrzenna lokalizacja firm, a zwłaszcza oddziaływanie pobliskiej granicy państwa. Badania przeprowadzono w czwartym kwartale 2002 roku na obszarach wiejskich Euroregionu „Pomerania”. Objęto nimi 43 przedsiębiorców wiejskich (wywiad z zastosowaniem standaryzowanego kwestionariusza). Stwierdzono, że średnia wieku badanych przedsiębiorców, głównie mężczyzn (82%) wynosiła około 46 lat. Większość badanych firm (57%) to mikroprzedsiębiorstwa zatrudniające do 9 osób. Przedsiębiorcy legitymowali się przede wszystkim wykształceniem średnim (40%), zawodowym (34%) i wyższym (26%). Prowadzona działalność gospodarcza, to głównie handel (38%), produkcja (29%), przetwórstwo (19%) i usługi (14%). Większość badanych przedsiębiorców (76,7%) potrafiła podać nazwę euroregionu, na terenie którego prowadzona jest ich firma. Znacznie mniej, bo 50% respondentów uważało, że taka forma współpracy transgranicznej jest potrzebna, zdecydowani przeciwnicy to około 23% przedsiębiorców. Natomiast resztę (27%) stanowiły osoby, które w tej kwestii nie miały wyrobionej opinii.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.