Wyniki wyszukiwania

1

Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik

Tiksotropowe właściwości skrobi

100%

Adamczyk G., Krystyjan M., Dobosz A., Sikora M.

Żywność Nauka Technologia Jakość

|

2013

|

tom 20

|

nr 6

W opracowaniu opisano właściwości tiksotropowe żeli i kleików otrzymanych ze skrobi różnego pochodzenia botanicznego (kukurydzianej naturalnej, kukurydzianej woskowej, pszennej, żytniej, jęczmiennej, owsianej i ryżowej). Zjawisko tiksotropii bada się za pomocą pomiarów pętli histerezy, metody trzech kroków ścinania oraz pomiarów lepkości przy stałej szybkości ścinania. Ilościowe określanie zjawiska tiksotropii opisano testem trzech kroków ścinania. Test umożliwił liczbowe określenie odbudowy struktury próbki zniszczonej podczas ścinania. Na właściwości tiksotropowe skrobi miały wpływ przede wszystkim warunki przygotowywania kleików i żeli skrobiowych, m.in. czas, temperatura i szybkość mieszania próbek w trakcie kleikowania, pochodzenie botaniczne skrobi, proporcje amylozy do amylopektyny oraz stężenie skrobi. Badania właściwości tiksotropowych prowadzono głównie w odniesieniu do skrobi kukurydzianych. Wyższa temperatura kleikowania powodowała wydostawanie się amylopektyny z granul skrobiowych, co determinowało tworzenie bardziej stabilnej struktury kleików/żeli skrobi kukurydzianej woskowej i występowanie właściwości antytiksotropowych. Właściwości takich nie zaobserwowano w przypadku naturalnej skrobi kukurydzianej. Na podstawie pomiarów lepkości w zależności od czasu, przy stałej szybkości ścinania, stwierdzono, że skrobia kukurydziana woskowa wykazywała właściwości antytiksotropowe jedynie przy określonych szybkościach ścinania, o czym świadczył wzrost lepkości pozornej układów badanej skrobi w trakcie ścinania.

2

Matematyczne modelowanie zjawisk tiksotropowych w modelowym ukladzie wodnego roztworu skrobi ziemniaczanej

80%

Ptaszek A., Grzesik M.

Acta Agrophysica

|

2003

|

tom 02

|

nr 3[97]

619-626

3

Wpływ temperatury na stabilność skrobiowych kleików tiksotropowych w obecności środka zagęszczającego

70%

Orczykowska M., Dziubinski M., Budzynski P.

Acta Agrophysica

|

2010

|

tom 16

|

nr 2[182]

W pracy przedstawiono wyniki badań reologicznych wodnych roztworów czystej skrobi ziemniaczanej i z dodatkiem wysokoacylowej gumy gellanowej. Roztwory przebadano w temperaturach 5°C, 25°C i 45°C, przeprowadzając test pętli histerezy. Do opisu właściwości reologicznych zastosowano model Carreau. Oszacowano wartość statycznej i dynamicznej granicy płynięcia oraz sprężystość utworzonej struktury. Przedyskutowano własności tiksotropowe roztworów poprzez określenie wielkości pola powierzchni pętli histerezy. Wykazano, że dodatek gumy gellanowej prowadzi do ustabilizowania struktury wewnętrznej badanych kleików skrobiowych.

4

Wybrane właściwości fizyczne mąki owsianej oraz jej interakcje z hydrokoloidami w porównaniu z mąkami chlebowymi

70%

Ziec G., Gambus H., Kowalski S., Achrem-Achremowicz B.

Acta Agrophysica

|

2011

|

tom 17

|

nr 2[189]

W pracy przedstawiono wyniki badań wybranych właściwości fizycznych mąki owsianej oraz jej interakcje z hydrokoloidami, w porównaniu z mąkami używanymi powszechnie do wypieku chleba. Określono właściwości fizyczne kleików mącznych – lepkość, tiksotropię, spektrum mechaniczne oraz twardość żeli. Zbadano także wpływ dodatku wybranych hydrokoloidów (gumy guarowej i gumy ksantanowej) na powyższe właściwości fizyczne wszystkich mąk. Stwierdzono, że mąka owsiana odznaczała się największą lepkością maksymalną kleików, oznaczoną w amylografie Brabendera. Dodanie pojedynczych hydrokoloidów wywarło zróżnicowany wpływ na lepkość poszczególnych mąk, przy czym zaobserwowano synergistyczny efekt oddziaływania użytych hydrokoloidów na tę cechę. Oznaczenie tiksotropii kleików mącznych wykazało, że 5% kleik z mąki owsianej odznaczał się największą granicą płynięcia i największą powierzchnią pętli histerezy. Dodatek zarówno pojedynczych hydrokoloidów jak i ich mieszanki do kleików z mąki owsianej, zmniejszył ich powierzchnię pętli histerezy, natomiast te same hydrokoloidy dodane do kleików z mąki pszennej i żytniej wpłynęły na zwiększenie ich powierzchni pętli histerezy. Uzyskane podczas badań reologicznych spektrum mechaniczne, wykazało najsilniejszą i najbardziej stabilną strukturę kleików z mąki owsianej, zarówno bez dodatku, jak i z udziałem stosowanych hydrokoloidów. Badając twardość żeli kleików mącznych stwierdzono najmniejszą twardość żeli z mąki owsianej, zarówno bez udziału, jak z dodatkiem hydrokoloidu, co może korzystnie wpływać na odczucia sensoryczne konsumentów.

5

Wplyw NaCl na wlasciwosci reologiczne wybranych hydrokoloidow i ich mieszanin

61%

Gustaw W., Achremowicz B., Mleko S.

Żywność Nauka Technologia Jakość

|

1999

|

tom 06

|

nr 1

38-48

Badano właściwości Teologiczne gumy ksantanowej, gumy guar i ich mieszanin. Stwierdzono występowanie najsilniejszych synergistycznych interakcji pomiędzy gumami przy ich wzajemnym stosunku 1:1 w roztworze wodnym. Dodatek NaCl powyżej 0,005M wyraźnie ograniczał występowanie interakcji. Roztwory mieszanin gum ksantanowej i guar w wodzie destylowanej charakteryzowały się również właściwościami tiksotropowymi, przy czym najwyższym współczynnikiem tiksotropii (KT = 2,6); cechował się roztwór, w którym stosunek tych polisacharydów wynosił 3:7.

Ograniczanie wyników

3 Acta Agrophysica

2 Żywność Nauka Technologia Jakość

1 Achrem-Achremowicz B.

1 Achremowicz B.

1 Adamczyk G.

1 Budzynski P.

1 Dobosz A.

1 Dziubinski M.

1 Gambus H.

1 Grzesik M.

1 Gustaw W.

1 Kowalski S.

1 Krystyjan M.

1 Mleko S.

1 Orczykowska M.

1 Ptaszek A.

1 Sikora M.

1 Ziec G.

1 2013

1 2011

1 2010

1 2003

1 1999

Tiksotropowe właściwości skrobi

Matematyczne modelowanie zjawisk tiksotropowych w modelowym ukladzie wodnego roztworu skrobi ziemniaczanej

Wpływ temperatury na stabilność skrobiowych kleików tiksotropowych w obecności środka zagęszczającego

Wybrane właściwości fizyczne mąki owsianej oraz jej interakcje z hydrokoloidami w porównaniu z mąkami chlebowymi

Wplyw NaCl na wlasciwosci reologiczne wybranych hydrokoloidow i ich mieszanin