Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 9

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  test plant
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
In a two-factor pot experiment, which was conducted 2004-2005, the direct and successive impact was estimated of mixed application of different doses of municipal sewage sludge (0.5, 1.0, 1.5 and 2.0% d.m. of sewage sludge relative to 6 kg d.m. soil in pot) and a constant dose of wheat straw (30 g d.m. per pot), with and without supplemental mineral fertilization with nitrogen and NPK, on the content, uptake and utilization of copper, manganese and zinc by test plants. The soil used in the experiment was brown acid incomplete soil (good rye complex) and the test plant in the first year of research was grass – Festulolium, which was harvested four times, and in the second year – common sunflower and blue phacelia. In mean object samples of Festulolium, common sunflower and phacelia, content of copper, manganese and zinc was marked with the ASA method after mineralization in a mixture of nitric (V) and perchloric acid (VII). Rising doses of municipal sewage sludge with addition of a fixed dose of wheat straw, both in direct and successive effect, increased the content of copper, manganese and zinc in test plants. The increase in the weighted mean (from four swaths) content of copper in Festulolium, in comparison with the control object, varied from 8.04 to 59.8%, manganese from 21.8 to 68.8% and zinc from 19.4 to 59.1%. In the second year, the mean increase in the content of copper in common sunflower from objects fertilized with sewage sludge and straw varied from 8.7 to 30.3% and in phacelia from 6.1 to 12.6%. By analogy, the mean content of manganese rose from 23.3 to 59.5% and from 5.9 to 33.1% and the content of zinc from 33.2 to 50.3% and from 15.9 to 37.9%. Mineral fertilization with N and NPK, in comparison with the object without that fertilization, in both years of the experiment, increased the mean content of all microelements in test plants, with the increase being larger after NPK than N fertilization. The uptake of microelements by plants from sewage sludge and straw, in most cases, was increasing along with the increase of the doses of sewage sludge. In the total uptake of individual microelements, about 2/3 were atken up by Festulolium and the remaining 1/3 by phacelia. Utilization of individual microelements from sewage sludge and straw was considerably diverse. IIn the two years, test plants utilized manganese mostly (on average 58.2%), less zinc (on average 5.54%) and to the smallest degree copper (on average 3.03%).
W badaniach analizowano wpływ kompostów z odpadów miejskich na zawartość kadmu w roślinach. Zastosowano komposty wyprodukowane z nieselekcjonowanych odpadów komunalnych i zieleni miejskiej. Czynnikami doświadczalnymi był zróżnicowany stopień dojrzałości kompostów oraz wielkość dawki. Działanie kompostów porównywano z wpływem nawozu naturalnego - obornika. W doświadczeniu uprawiano 5 gatunków roślin: kukurydzę, słonecznik, jęczmień jary, gorczycę białą i facelię błękitną. Stwierdzono, iż wszystkie rośliny zawierały zróżnicowane ilości kadmu, co było warunkowane gatunkiem uprawianej rośliny, typem użytego kompostu, jak i wysokością zastosowanych dawek. W pierwszym roku po zastosowaniu kompostów wraz ze zwiększeniem ich dawek nastąpił wzrost zawartości kadmu w kukurydzy i słoneczniku. W działaniu następczym wpływ wielkości dawek kompostów był odmienny, bowiem ich zwiększanie powodowało obniżenie koncentracji kadmu w zielonej masie jęczmienia, gorczycy i facelii. Nawożenie kompostem Dano 1-miesięcznym w większym stopniu wpłynęło na zanieczyszczenie roślin kadmem, w porównaniu z kompostami starszymi. Rośliny nawożone kompostem z zieleni miejskiej zawierały wyższe ilości kadmu w porównaniu do nawożonych kompostem Dano.
Celem badań było określenie wpływu zróżnicowanego nawożenia organicznymi i mineralnymi materiałami odpadowymi na zawartość Cr, Mn i Ni w kupkówce pospolitej i kukurydzy. Stosowanie osadów ściekowych i popiołu z węgla kamiennego istotnie zwiększyło zawartość manganu w roślinach testowych. Zawartość niklu w kupkówce pospolitej zróżnicowało jedynie stosowanie osadów ściekowych. Istotnie mniejszą zawartość chromu stwierdzono z obiektów nawożonych materiałami odpadowymi i ich mieszaniną. Wapnowanie istotnie obniżyło ilość Mn w roślinach testowych oraz Cr w kupkówce pospolitej. Nawożenie NPK niejednoznacznie różnicowało zawartość badanych pierwiastków w roślinach. Całkowita zawartość chromu, manganu i niklu w roślinach testowych nie przekraczała stężeń uznawanych za toksyczne dla roślin.
W doświadczeniu wazonowym badano wpływ różnych substancji zawierających wapń: wapno węglanowe, gips oraz fosfogips na wielkość biomasy roślin, zawartości glinu w korzeniach i zielonych częściach roślin oraz na zawartość Al³⁺ w glebie i roztworze glebowym. Rośliną testową była lucerna siewna (Medicago sativa L.). Do badań została użyta gleba pochodzącej z warstwy ornej niewapnowanych poletek NK, Pola Doświadczalnego SGGW w Łyczynie. Spośród badanych substancji jedynie węglan wapnia korzystnie wpływał na odczyn gleby natomiast odpady przemysłowe: gips i fosfogips nie miały wpływu na zmianę pH gleby kwaśnej. Wraz ze wzrostem pH gleby spowodowanym jej zwapnowaniem stwierdzono spadek zawartości toksycznego dla roślin glinu wymiennego w glebie i roztworze glebowym. Na obiektach z gipsem i fosfogipsem przyrostowi zawartości glinu wymiennego w glebie towarzyszył wzrost zawartości Al³⁺ w roztworze glebowym i zawężenie równoważnikowego stosunku Ca : Al. Zastosowanie wyższej dawki gipsu (6 Hh) i zastosowanie fosfogipsu (3 i 6 Hh) spowodowało wyraźny spadek plonów roślin. Spadkowi plonów towarzyszył wzrost zawartości glinu w korzeniach oraz w zielonych częściach roślin. Najwyższy plon roślin uzyskano na obiekcie z mniejszą dawką węglanu wapnia (3 Hh). Na obiektach wapnowanych stwierdzono znaczący spadek zawartości glinu w korzeniach i zielonych częściach roślin.
W doświadczeniu wazonowym określono wpływ nawożenia świeżymi mieszaninami osadów ściekowych z Siedlec (po metanowej fermentacji) i Łukowa (stabilizowanych w warunkach tlenowych) z tlenkiem wapnia i popiołem z węgla brunatnego w proporcjach suchej masy 6 : 1, 4 : 1, 3 : 1 i 2 : 1 na zawartość boru i molibdenu w roślinach testowych (kukurydzy, owsie i słoneczniku). Rośliny testowe nawożone mieszaninami osadowo-popiołowymi zawierały więcej boru, a mniej molibdenu niż po zastosowaniu osadów z dodatkiem tlenku wapnia. Zwiększenie ilości dodawanego tlenku wapnia i popiołu do osadów ściekowych zwiększyło zawartość molibdenu, zmniejszając ilość boru w roślinach nawożonych tak sporządzonymi mieszaninami. Zawartość oznaczanych pierwiastków w roślinach testowych najczęściej nie była uzależniona od rodzaju (miejsca pochodzenia) osadu ściekowego wykorzystanego w przeprowadzonym eksperymencie.
W doświadczeniu wazonowym określono wpływ nawożenia świeżymi i kompostowanymi osadami ściekowymi z Siedlec i Łukowa, z dodatkiem CaO i popiołu z węgla brunatnego na zawartość boru i molibdenu w roślinach testowych (kukurydzy i słoneczniku), uprawianych na glebie lekkiej (pglp) o odczynie kwaśnym. Rośliny nawożone osadami ściekowymi z dodatkiem CaO zawierały najczęściej więcej molibdenu, a mniej boru w porównaniu z roślinami nawożonymi osadami bez dodatków i z dodatkiem popiołu z węgla brunatnego. Rośliny zbierane z obiektów nawożonych mieszaninami osadowo-popiołowymi zawierały więcej boru i molibdenu, w porównaniu z roślinami uprawianymi na osadach bez dodatku. Kompostowanie osadów ściekowych i ich mieszanin najczęściej nie wpłynęło istotnie na zawartość boru i molibdenu w kukurydzy i słoneczniku.
Celem podjętych badań była ocena wpływu zanieczyszczenia gleby wzrastającymi dawkami kadmu (0, 10, 20, 30 i 40 mg Cd·kg⁻¹ gleby) na plonowanie wybranych roślin testowych oraz próba złagodzenia tego oddziaływania poprzez aplikację substancji neutralizujących, takich jak: wapno, kompost, węgiel brunatny i bentonit. Podstawę badań stanowiły doświadczenia wazonowe, w których roślinami testowymi były: łubin żółty, kukurydza, rzodkiewka i facelia błękitna. Statystyczna analiza uzyskanych wyników dowiodła istnienia korelacji pomiędzy dawkami kadmu a wysokością uzyskanych plonów roślin, której kierunek był zależny od rodzaju substancji inaktywujących. Obliczony indeks tolerancji najniższy zakres przyjmował w przypadku łubinu (0,02–0,90) i rzodkiewki (0,05-1,15), nieco wyższy w doświadczeniu z facelią (0,45–1,38), a zdecydowanie najwyższy w doświadczeniu z kukurydzą (0,59–1,77).
W doświadczeniu wazonowym przebadano wpływ węglanu wapnia, gipsu i fosfogipsu na plon i skład chemiczny roślin oraz pH i zawartość Ca²⁺, Mg²⁺, K⁺ w roztworze glebowym. Do badań została użyta gleba lekka, pochodząca z warstwy ornej niewapnowanego obiektu NPK, trwałego doświadczenia nawozowego prowadzonego w Wydziałowej Stacji Doświadczalnej SGGW w Skierniewicach. Roślinami testowymi były: gorczyca biała (Sinapis alba L.) oraz koniczyna czerwona (Trifolium pratense L.). Dawki wapnia w użytych substancjach wyliczono na podstawie 1,2 i 4 Hh. Największy przyrost plonów uzyskano stosując CaCO₃, natomiast użyte do nawożenia odpady na ogół zmniejszały plony uprawianych roślin. Węglan wapnia powodował wzrost zawartości Ca i Mg i spadek zawartości K w roślinach. Pobranie Ca, Mg i K przez rośliny było największe na obiektach z węglanem wapnia, mniejsze na obiektach z gipsem i najmniejsze na obiektach z fosfogipsem. Zastosowanie największych dawek odpadów było przyczyną zaburzenia gospodarki jonowej roślin w wyniku, którego dochodziło do rozszerzenia stosunku K : (Ca + Mg). Dominującym jonem roztworu glebowego gleby silnie kwaśnej był potas, deficytowym zaś magnez. Wapnowanie zwiększyło zawartość wapnia, a zmniejszyło zawartość magnezu w roztworze glebowym po zbiorze roślin. Na obiektach z gipsem i fosfogipsem zawartość wszystkich badanych jonów była wielokrotnie większa niż na obiektach wapnowanych (CaCO₃), a dominującym jonem był kation wapnia.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.