Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 19

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  soaking
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The recent advances in nanotechnology and its use in the field of agriculture are astonishingly increasing; therefore, it is important to understand their role in plant life. Four wheat cultivars soaked in different concentrations of TiO2-NPs (0.0%, 0.025 %, 0.05 %, 0.1 %, 0.2 % and 0.5 %) to select a concentration that stimulate cultivars growth under normal conditions during germination stage. Cultivar dependency appeared markedly in their response to TiO2-NPs. Generally, TiO2-NPs did not modify germination percentage, despite 0.1 % TiO2-NPs vastly enhanced seed potential by increasing vigor index, root dry matter stress tolerance index, shoot dry matter stress tolerance index, dry matter stress tolerance index, plant height stress tolerance index, root length stress tolerance index, fresh matter stress tolerance index and pigment composition. The surrounding concentrations exert little effect on the studied parameters and 0.5 % TiO2-NPs suppressed all indices.
The banana fruit (yellow peel with brown flecks) were used for producing canned banana desserts. In first part of the investigation 17 samples were considered for various pre-treatment methods of bananas. Sliced bananas were blanched (at 80-82°C for 120 s) or soaked (24 h) in sugar syrup (10%, 30% and 50%) with L-ascorbic (0.2%) or citric (0.8-1.0%) acids, acid sodium sulphite (0.2%) and calcium chloride (1%). On the basis of the first part of the experiment, the best combinations were selected for further investigation. In the second part of the experiment the determinations concerned the effect of technological measures on the level of physico-chemical indices and on the sensorial traits of the bananas. In this part of investigetion all the applied methods of pre-treatment of banana slices ensure the production of good quality canned products. The applied calcium chloride had the most favourable effect, improving the hardness and sensory quality.
The effect of processing conditions (soaking in water for 0-3 h, cooking in water or 1-3% salt solution for 15 or 30 min) was tested. The water absorption was affected both by soaking and cooking, but the salt content had little effect. The descriptors connected with visual testing and those connected with texture were influenced more by cooking, than by soaking; relationships between different characteristics were either linear or logarithmic or hyperbolic. They were related to the water content in cooked lentils, which had, however, no significant effect on the flavour acceptance. It rose with the intensity of salty flavour till a flat optimum at medium saltiness of 2% salt in the cooking liquid.
Do doświadczenia wykorzystano odmiany cantedeskii ‘Black Eyed Beauty’, ‘Cameo’ i ‘Treasure’. Do doniczek o średnicy 18 cm sadzono kłącza suche, moczone w wodzie oraz moczone przez 30 minut w kwasie giberelinowym o stężeniu 150 mg·dm⁻³. W każdym sposobie przygotowania kłączy badano efekt dolistnego zastosowania GA₃ Moczenie kłączy w kwasie giberelinowym zwiększyło plon kwiatów badanych odmian. Kwas giberelinowy opóźnił kwitnienie roślin o 1-2 tygodnie. Z kłączy moczonych w kwasie giberelinowym u odmian 'Black Eyed Beauty’ i ‘Cameo’ wyrosły kwiaty o najdłuższych szypułach kwiatostanowych, a u odmiany 'Treasure' - o najkrótszych. Kwas giberelinowy zastosowany do moczenia kłączy miał pozytywny wpływ na intensywność zazielenienia liści odmiany 'Treasure'.
Rhizomes of Zantedeschia, 15-18 cm in circumference with leaf buds 0.5-1 cm in length, were planted into 20-cm pots on 15 May 2006 into a medium consisting of peat with a pH of 6.2, enriched with a slow-release fertiliser Osmocote Plus (3-4M) and mixed with fresh shredded pine bark at a rate of 3:1 (v:v). Before planting, the rhizomes were soaked for 20 minutes in a water solution of gibberellic acid at a concentration of 150 mg x dm-3, or sprayed with the same concentration once, twice or three times, each time after thorough drying. For each round of spraying, 100 ml of the solution were used. Gibrescol 10 MG was applied. Gibberellic acid had a similar effect, whether applied in the form of a solution for soaking or spraying of rhizomes. The number of sprayings of rhizomes had no effect on the effectiveness of gibberellic acid. In the cultivar ‘Black Magic’, rhizome spraying caused earlier flowering, while in ‘Cameo’ a similar effect was obtained by soaking the rhizomes in gibberellic acid. Gibberellic acid had no effect on the quality of flowers and the number of leaves. Gibberellic acid had a good effect on the index of leaf greenness in the cultivars under study.
Badania prowadzono w latach 2007-2008, w terminie letnio-jesiennym, w nieogrzewanym tunelu foliowym. Materiał roślinny stanowiły bulwy następcze frezji należących do grupy Beach: ‘Silver Beach’ i ʻSummer Beach’. W badaniach stosowano chitozan o masie cząsteczkowej 20 000 g∙dm-3, w stężeniu 0,2%. Związek ten aplikowano w postaci moczenia bulw przed sadzeniem, opryskiwania i podlewania roślin podczas wzrostu i rozwoju. W wariancie kontrolnym, na żadnym etapie uprawy nie stosowano chitozanu. Zastosowany roztwór chitozanu wpłynął na zwiększenie wielkości i poprawę jakości bulw potomnych frezji z grupy Beach. Jego oddziaływanie uzależnione było jednak od cech odmianowych i metody aplikacji. Spośród porównywanych odmian, ‘Silver Beach’ charakteryzowała się większym plonem bulw potomnych. Moczenie bulw przed sadzeniem w chitozanie powodowało zwiększenie współczynników przyrostu masy. Opryskiwanie roślin natomiast decydowało o zwiększeniu współczynnika przyrostu ogólnej liczby bulw i bulw następczych, wpływało jednak na zmniejszenie współczynnika przyrostu masy bulw następczych.
Zbadano możliwość obniżenia poziomu ołowiu i kadmu w marchwi w trakcie procesu kulinarnego obejmującego obróbkę wstępną (obieranie i moczenie surowca w wodzie) oraz gotowanie metodą tradycyjną w dwóch wariantach, rozpoczynając proces od wrzącej i od zimnej wody. Doświadczenie przeprowadzono stosując marchew pochodzącą z rynku warszawskiego oraz z upraw działkowych i polowych na Górnym Śląsku.
Zastosowanie frakcjonowania pneumatycznego do obróbki nasion grochu i fasoli powodowało powstawanie znacznej ilości frakcji włóknistej. Po procesie bioobróbki na drodze fermentacji mlekowej materiał ten okazał się bardzo przydatny do otrzymywania produktów ekstrudowanych. Właściwości fizykochemiczne ekstruderatów z frakcji włóknistej przewyższały cechy ekstruderatów z całych i obłuskanych nasion.
W latach 2007-2008, w terminie letnio-jesiennym, przeprowadzono doświadczenia, w których określono wpływ metody dostarczenia chitozanu (moczenie bulw przed sadzeniem, podlewanie i opryskiwanie roślin w trakcie wegetacji) na cechy morfologiczne dwóch odmian frezji: ʻSilver Beach’ i ʻSummer Beach’, uprawianych z bulw następczych. Pod koniec okresu wegetacji wykonano pomiary części nadziemnych roślin. Oceniano wysokość roślin, liczbę pędów, liczbę liści osadzonych na pędach głównych i dodatkowych. Wykazano, że cechy odmianowe w dużym stopniu decydują o parametrach wegetatywnych roślin. Frezje odmiany ‘Summer Beach’ odznaczały się większą liczbą pędów i liści zarówno na pędzie głównym, jak i ogółem od roślin odmiany ‘Silver Beach’. Zastosowany chitozan decydował o zwiększeniu wysokości roślin oraz wykształconej przez nie liczbie pędów i liści. Spośród ocenianych w doświadczeniu metod aplikacji chitozanu najkorzystniejsza była metoda opryskiwania roślin.
Określono przydatność pieczarek, zaliczonych zgodnie z wymogami Polskiej Normy do II klasy jakości, do produkcji mrożonych i sterylizowanych farszów. Przed rozdrobnieniem i utrwaleniem grzyby poddano blanszowaniu w wodzie lub w roztworach pirosiarczynu sodu, kwasu cytrynowego i kwasu L-askorbinowego, bądź moczeniu w roztworach wymienionych substancji i późniejszym blanszowaniu w wodzie. W wyniku obróbki wstępnej nastąpiło obniżenie zawartości suchej masy, cukrów, popiołu, azotu ogólnego i kwasowości ogólnej w pieczarkach, przy czym zmiany te były wyższe w materiale moczonym i blanszowanym. Zamrażanie nie spowodowało znaczących zmian w składzie chemicznym produktów. Natomiast po sterylizacji odnotowano dalsze zmniejszenie zawartości analizowanych składników. Konserwowane farsze zawierały w 100 g świeżej masy: 5,66-8,41 g suchej substancji, 0,05-0,08 g cukrów ogółem, 0,25-0,39 g azotu ogólnego, 0,50-1,05 g popiołu, a ich kwasowość ogólna wyniosła 0,76-1,29 cm3 1M NaOH. W analizie sensorycznej, w skali 5-punktowej, farsze oceniono (ocena ogólna) na poziomie 4,44-4,65 pkt.
Obiektem badań były skóry bydlęce ze zwierząt rasy nizinnej czarno-białej poddane wyprawie. W pracy określono zmiany w składzie białkowym skór bydlęcych zachodzące w poszczególnych etapach tego procesu. W skórach oznaczono zawartość: suchej masy, białka ogółem, kolagenu, sumy białek wymywalnych ze skóry, tłuszczu niezwiązanego, składników mineralnych oraz zmierzono temperaturę skurczu. Stwierdzono, że procesy warsztatu mokrego spowodowały duże zmiany ilościowe w białkach skóry bydlęcej. Największy ich ubytek następował podczas wapnienia i wytrawy. Zaobserwowano wyraźny wpływ składników wapnicy na skład skóry: wraz ze wzrostem stężenia Na₂S wzrastała ilość kolagenu przechodzącego do roztworu. Stężenie 0,12% Na₂S w kąpieli wapniącej było krytyczną wartością, po przekroczeniu której następowała drastyczna degradacja białka. Kolagen skóry bydlęcej był bardziej odporny na działanie Ca(OH)₂ niż Na₂S. Temperatura wapnienia wpływała znacząco na zawartość białek wymywalnych w kąpieli, dlatego nie powinna przekraczać 30°C. Stwierdzono ścisły związek pomiędzy temperaturą skurczu a ilością kolagenu - wraz ze zmniejszaniem zawartości kolagenu w skórze, w poszczególnych procesach warsztatu mokrego następowało obniżenie temperatury skurczu. Reasumując, można stwierdzić, że procesy warsztatu mokrego, przygotowujące skórę do garbowania, powodują procentowy wzrost udziału kolagenu w białku ogółem o ok. 14%, co tłumaczy wzrost reaktywności skóry wapnionej do garbników mineralnych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.