Dane pochodzące z LiDAR są bardzo przydatnymi w badaniach geograficznych, historycznych i archeologicznych. Jest to spowodowane dużą precyzją i jakością tego typu danych, co sprawia, że istnieje możliwość badania małych form. Zaletą LIDAR jest niezależność od zmian pokrycia terenu (zalesianie, rozwój). Celem niniejszego artykułu jest próba wykorzystywania danych LiDAR w badaniach linii okopów zbudowanych w czasie II wojny światowej w Polsce, w Beskidach. Za obszar badań przyjęto Pasmo Jałowiec i Grupę Mędralowej w południowo-zachodniej części Małopolski, na południu Polski. Pasmo Jałowieckie wraz z Grupą Mędralowej stanowi kontynuację Masywu Babiej Góry (Beskid Żywiecki). Fortyfikacje zostały zbudowane na obszarze badań przed i podczas II wojny światowej. Pierwsze obiekty zostały wykonane przez Wojsko Polskie w 1939 roku, natomiast drugi etap budowy linii fortyfikacyjnych miał miejsce w 1944 roku. Najwięcej obiektów na badanym obszarze wykonano na stokach Malikowski Groń. Obiekty wybudowane w 1944 roku zachowały się w stanie dobrym aż do dnia dzisiejszego. Linie okopów i obiekty są bardzo dobrze widoczne w danych LiDAR, co pozwala na odtworzenie ich przebiegu nawet na obszarach leśnych.
W artykule została opisana bardzo popularna struktura danych, jaką jest chmura punktów. Omówiono różne metody jej pozyskiwania, za- równo dla bardzo małych obiektów, za pomocą skanerów stykowych, jak i dla wielkich przestrzeni – przy zastosowaniu skanerów laserowych. Przedstawiono także przebieg klasyfikacji punktów uzyskanych podczas skaningu oraz dziedziny, w których dotychczas wykorzystywane są dane tego typu, i konkretne przykłady ich użycia w ochronie środowiska.