Artykuł jest oparty na szeroko zakrojonym Problemie Badawczym IGPiK pt. „Proces dochodzenia do Unii Europejskiej granicznych regionów polskich", opracowanym w 6 zadaniach badawczych i kierowanych przez autora niniejszego artykułu, w cyklu badawczym 2000-2001 - w ramach działalności statutowej Instytutu dotowanej przez KBN. Głównym celem aplikacyjnym było badawcze określenie stopnia zbliżenia i oddalenia 11 granicznych regionów polskich, w stosunku do średnich standardów porównawczych unijnych regionów. Sześć zadań badawczych tworzyły w syntezie wzajemne współzależności i komplementarność, rozszerzenia i tematyczne zawężenia, jak również pogłębienia i uproszczenia ich treści. Obecna sytuacja wyjściowa polskich regionów jest różnie oceniana, zależnie od zmiennych nastrojów i nacisków Brukseli. Symptomatyczny jest wzrost w Polsce nastrojów eu- rosceptycznych, w miarę ujawniania rzeczywistych zamiarów Unii wobec krajów kandydujących, szczególnie niegodziwych w sektorze rolnictwa. Autor przedstawia w dużym skrócie wyniki badań i identyfikacji podobieństw i dużych kontrastów w rzeczywistości 2001 roku 11 regionów granicznych Polski i 206 regionów Unii Europejskiej, z nadzieją częściowego wypełnienia dużej luki informacyjnej występującej w Polsce na te tematy. Ludność regionów unijnych liczy ok. 10- krotnie więcej ludności niż regionów polskich, tj. ok. 374 mln. Być może od 2004r. ludność UE wzrośnie o 105 mln do ok. 480 mln po przyjęciu 10-12 krajów kandydujących z grupy CEE (Europa Centralna i Wschodnia). Ludność Unii zamieszkuje w 206 statystycznych regionach NUTS-2, co oznacza akronim francuski „nomenklatura terytorialnych jednostek dla statystyki". Jednostki NUTS od 1 do 5 stanowią różne poziomy geograficznej dezagregacji obszarów o różnej wielkości i liczbie ludności, które dysponują pełnym zakresem danych statystycznych. Polskie regiony w liczbie 16, w tym 11 granicznych, odpowiadają NUTS-2 (nowe województwa). W dalszej części syntezy przedstawiono zwięzłą (compact) typologię regionów europejskich i polskich, specyfikę granicznych regionów, strukturę administracyjną regionów UE i Polski. Ważnym tematem opracowania były gospodarcze zróżnicowania regionów unijnych i polskich. W tych porównaniach polski PKB p.c. w stosunku do unijnego jest zbyt niski, tj. tylko 40% średniego produktu. Polskie rolnictwo stanowi specyficzny problem do rozwiązania w okresie co najmniej 10-15 lat. Zalecenia European Perspective of the Spatial Development były przedmiotem porównawczej analizy na tle rozwijającego się światowego globalizmu. Porównania standardów krajów unijnych i Polski w infrastrukturze technicznej i społecznej wykazały dobry in relative forms stan w regionach polskich. Można stwierdzić, że regiony polskie nie odbiegają od regionów greckich, portugalskich czy hiszpańskich. Analizy sektorowych polityk UE potwierdziły trudności w zrozumieniu antyrynkowej wspólnej polityki rynkowej - CAP oraz istotną rolę funduszy strukturalnych.Wg raportu Baldwina dla Rady Europejskiej przy średnim tempie wzrostu 5% kraje : CEE (Central and East Europe) mogą przekroczyć próg (threshold) 75% średniego PKB Unii za 30 lat. Polskie graniczne regiony pod względem dojścia do standardów UE dzielą się na trzy grupy: najbardziej zaawansowana - regiony zachodnie, średnio - regiony południowe i najmniej zaawansowana - regiony wschodnie.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.