Oznaczano ilościowo stężenia radonu 222Rn w wodzie powierzchniowej i podziemnej oraz w wodzie ze studni indywidualnych na terenie Pogórza Izerskiego. Radon oznaczano metodą ciekłej scyntylacji cząstek alfa.
W artykule omówiono zagadnienia dyfuzji radonu w gruncie, w szczególności możliwość przenikania do porów otwartych gruntu. Przedstawiono także drogę migracji radonu do budynków i warunki, jakie temu sprzyjają. Biorąc pod uwagę wynikające stąd zagrożenia, zaproponowano zapobiegające środki techniczne przy użyciu folii HDPE. Zaprezentowano metodę umożliwiającą pomiar dyfuzji radonu przez folie polietylenowe.
Oznaczano ilościowo stężenia radonu 222Rn w wodzie ze wszystkich ujęć (podziemnych i powierzchniowych) zasilających obszar Jeleniej Góry. Radon oznaczano metodą ciekłej scyntylacji cząstek alfa. Oszacowano, m.in. w oparciu o przyjęte standardy spożycia, dawki promieniowania jonizującego otrzymywane przez osoby spożywające tą wodę.
Oznaczono stężenie radonu Rn w powietrzu budynków mieszkalnych oraz w piwnicach miasta Olsztyna. Obliczono efektywne równoważniki dawki dla osób zamieszkujących w domach przedwojennych i powojennych zbudowanych z cegieł oraz w domach z wielkiej płyty.
Określono ilościowo metodą ciekłej scyntylacji stężenia radonu 222Rn w wodzie z ujęć głębinowych zasilających wodociągi publiczne na terenie trzech województw: elbląskiego, olsztyńskiego i suwalskiego. Przeprowadzono analizę otrzymanych wyników w odniesieniu do proponowanych limitów stężenia radonu w wodzie do picia. Podjęto próbę oszacowania dawek promieniowania otrzymanych przez osoby spożywające tę wodę w oparciu o przyjęte standardy spożycia.