W żywieniu owiec zastosowano formę chronioną białka łatwo hydrolizującego (rdzeń kazeinowy osłonięty natłuszczoną etylocelulozą) oraz węglowodany o ograniczonej podatności na fermentację w przed żołądkach (ziarno kukurydzy). Jeden z zestawów eksperymentalnych zawierał również dodatek siarczanu sodu. Analiza chemiczna treści żwacza i dwunastnicy tryczków z przetoką umożliwiła ustalenie kierunku oraz zakresu metabolizmu składników pokarmowych dawek. W drugiej fazie badań dokonano oceny wykorzystania energii oraz białka zmodyfikowanej diety przez obserwacje wzrostu i produkcyjności wełnistej młodych maciorek merynosa polskiego. Ustalono, że zastosowanie osłony dla części białka dawki wpłynęło na ograniczenie jego strat, o czym świadczy obniżenie koncentracji amoniaku w płynnej treści żwacza oraz wzrost ilości azotu ogólnego i nieamonowego w dwunastnicy. Udział siarczanu sodu przyczynił się do zwolnienia tempa fermentacji i pogłębienia jej propionowego charakteru, w stosunku do zaobserwowanego w dietach z kukurydzą. Zastąpienie 1/3 białka ogólnego dawki formą chronioną w 40% przed degradacją mikrobiologiczną, a części węglowodanów łatwo fermentujących - ziarnem kukurydzy, przy równoczesnym zastosowaniu siarczanu sodu w żywieniu maciorek rosnących (VI-XI miesiąca życia) spowodowało: 10-procentowy wzrost wydajności wełny czystej, przy mniejszym jednostkowym zużyciu energii netto (o 9,l%, białka ogólnego (o 8,5%) i suchej masy (о 11,3%) 22,7% efektywniejsze wykorzystanie energii metabolicznej na tworzenie wełny niż u owiec żywionych tradycyjnie. Stwierdzono też, że przy podobnym zużyciu energii (netto i metabolicznej), białka ogólnego i suchej masy na jednostką przyrostu masy ciała, znacznie lepsze było fizjologiczne wykorzystanie energii metabolicznej w grupie doświadczalnej niż kontrolnej (współczynnik produkcyjny wyższy o 8,5%).
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.