W pracy przedstawiono wyniki badań w składzie granulometrycznym glukozy krystalicznej wyprodukowanej na bazie dwóch surowców: skrobi ziemniaczanej i skrobi pszennej. Pomiary wymiarów geometrycznych kryształów glukozy prowadzono w oparciu o obrazy uzyskane w warunkach interferometrii birefrakcyjnej w świetle przejściowym z wykorzystaniem kompu¬terowej analizy obrazów i programu analy SIS. Charakterystykę składu granulometrycznego prowadzono na bazie populacji składającej się z 2000 kryształów. Sporządzano histogramy rozkładu liczbowego kryształów wg średnicy maksymalnej z wy¬korzystaniem programu Statistica 9.0. Ponieważ uzyskane rozkłady wykazywały znamiona rozkładu wykładniczego dobierano parametr l (charakteryzujący rozkład wykładniczy) stosując test Kołmogorowa-Smirnowa na poziomie istotności a=0,05. W wy¬niku przeprowadzonych badań wykazano, że w składzie granulometrycznym glukozy krystalicznej otrzymanej na bazie skrobi ziemniaczanej i skrobi pszennej występują istotne różnice. Próbka glukozy pszennej charakteryzuje się mniejszymi kryształami w porównaniu do próbki glukozy ziemniaczanej. W próbce glukozy pszennej frakcja najmniejszych kryształów do 40 ^m stanowi ponad 70% całej populacji, podczas gdy w próbce glukozy ziemniaczanej jest to tylko 50% kryształów. Różnice te wpływają na właściwości użytkowe glukozy, takie jak sypkość i podatność na samogranulację.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.