Badania wykonano w mechaniczno-biologicznej oczyszczalni ścieków, typu SBR (Sekwencyjny Biologiczny Reaktor) o przepustowości 365 m³·d⁻¹. Optymalizacja procesu oczyszczania polegała głównie na ustawieniu czasu faz oraz recyrkulacji wewnętrznej osadu czynnego. Dla cyklu I, w którym fazy wynosiły: napowietrzanie - 360 min, sedymentacja - 30 min, spust - 25 min, odnotowano dużą zawartość tlenu rozpuszczonego w komorze bezciśnieniowej reaktora wielofunkcyjnego. Dla cyklu II, w którym poszczególne fazy oczyszczania trwały: napowietrzanie - 150 min, sedymentacja - 250 min, spust - 10 min, zawartość tlenu rozpuszczonego była niższa. W cyklu I, azot ogólny w ściekach po oczyszczalni został przekroczony ponad wartość dopuszczalną. Zużycie energii elektrycznej w cyklu II było o 53,2 kWh·d⁻¹ niższe niż w cyklu I. Przy badaniu wpływu ilości osadu recyrkulowanego na skuteczność oczyszczania ścieków stwierdzono, że średnia zawartość tlenu rozpuszczonego w komorze rozdzielczej reaktora po 20% recyrkulacji była właściwa, natomiast po 40% znacznie wzrosła. Zawartość azotu azotanowego, w ściekach po oczyszczalni, przy 20 i 40% recyrkulacji, wyniosła odpowiednio 14,5 i 4,9 mg NO₃·dm⁻³. Odnotowano dla azotu amonowego i ogólnego niższe stężenie w ściekach po oczyszczalni przy 40% recyrkulacji osadu czynnego.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.