W badaniach przeprowadzonych metodami in vitro i in vivo porównano trzy polskie preparaty mikrobiologiczne - Lactacel L, Lactomix i Lactosil - stosowane do kiszenia mieszanek koniczynowo-trawiastych z konwencjonalną metodą wstępnego przewiędnięcia zielonek na pokosach. Uwzględniono mieszanki tetraploidalnej koniczyny łąkowej z tetraploidalną życicą wielokwiatową i tej samej koniczyny z tetraploidalną kostrzewą łąkową w których udział koniczyny wynosił: 50, 70, 80 i 90%. Dla porównania badaniami objęto także koniczynę w siewie czystym. Określono przydatność do kiszenia badanych zielonek w zależności od składu botanicznego. W kiszonkach oznaczono podstawowy skład chemiczny (analiza weendeńska, ADF, NDF, celuloza, ligniny, cukry rozpuszczalne w wodzie), a także strawność masy organicznej in vitro oraz żwaczowy rozkład in sacco masy organicznej i białka ogólnego. Wyliczono również wartość pokarmową kiszonek w systemie INRA'88, a w doświadczeniu na owcach określono pozorną strawność składników pokarmowych i retencję azotu. Przydatność do kiszenia zielonek o wysokiej zawartości koniczyny była wyraźnie gorsza. Kiszonki z dodatkami bakteryjno-enzymatycznymi charakteryzowały się lepszym składem chemicznym, strawnością i wartością pokarmową a także niższymi stratami składników pokarmowych w porównaniu do pasz zakonserwowanych po wstępnym przewiędnięciu. Retencja azotu u owiec żywionych tymi kiszonkami była również wyższa. Spośród badanych preparatów, najlepsze efekty uzyskano przy stosowaniu Lactacelu L.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.