Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 5

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  pest foraging
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Prześledzono, czy w wyniku wprowadzenia genu taumatyny II do genomu ogórka, uzyskane linie wykazują zmieniony w stosunku do formy wyjściowej poziom atrakcyjności dla szkodników. Materiał roślinny stanowiły transgeniczne linie ogórka o zróżnicowanym poziomie taumatyny II (T224, T212, T210), pochodzące z trzech niezależnych zdarzeń transformacyjnych. Kontrolą była forma wyjściowa dla linii transgenicznych - wysoce wsobna linia wyprowadzona z odmiany Borszczagowski, określona jako linia B. Badania wykazały, że zarówno owady (mszyce i wciornastki) jak i roztocze (przędziorki) lokowały się na transgenicznych i nietransgenicznych liniach ogórka. Najwyższe liczebności szkodników odnotowano na przełomie czerwca i lipca. Mszyce i wciornastki zasiedliły słabiej te linie ogórka, których liście cechowała wysoka zawartość taumatyny II (T224 i T212). W tym czasie roztocze (przędziorki) skolonizowały tylko linie T224 i T212, a na liniach nietransgenicznych pojawiły się dopiero pod koniec sezonu. Na roślinach wszystkich badanych linii ogórka stwierdzono obecność naturalnego wroga mszyc - roztocza z rodziny Trombidiidae. Liście linii T212 wyróżniały się wysoką zawartością metabolitów podstawowych, ważnych w diecie szkodników. Kumulacja taumatyny II zwiększyła się wraz z wiekiem liści, natomiast stężenie metabolitów wtórnych (fenole ogólne) uległo obniżeniu. Wprowadzenie do genomu ogórka genu taumatyny II wpłynęło na ilościowe zmiany w poziomie akumulacji badanych metabolitów podstawowych i wtórnych, co w konsekwencji mogło modyfikować atrakcyjność transgenicznych roślin dla szkodników.
Określono skład gatunkowy mszycożernych Syrphidae przywabianych przez kwiaty facelii błękitnej. Facelia została wysiana w trzech terminach, co dwa tygodnie, w maju 2007 r. w miejscowości Przysieka w okolicy Miechowa. Odłowy Syrphidae prowadzono od początku czerwca do połowy sierpnia. Określono dominację i stałość gatunków. Zebrano 550 postaci dorosłych mszycożernych Syrphidae należących do 17 gatunków. Stanowiło to 85% z wszystkich odłowionych muchówek z tej rodziny. Wśród odłowionych mszycożenych gatunków dominowały: Episyrphus balteatus, Sphaerophoria scripta, Melanostoma mellinum i M. scalare. Ich udział wynosił ponad 87%. Larwy tych gatunków często notowane są jako drapieżcy w koloniach mszyc występujących na wielu roślinach uprawnych. Gatunek Sphaerophoria scripta wykazał się też największą stałością wśród odłowionych bzygowatych (66,7%). Pozostałe gatunki Syrphidae (z wyjątkiem E. balteatus) stwierdzone na facelii można zaliczyć do przypadkowych. Nie zmniejsza to znaczenia atrakcyjności facelii jako rośliny przywabiającej mszycożerne Syrphidae w określone środowisko, w pobliże roślin uprawnych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.