Celem przeprowadzonych badań było określenie wpływu nawożenia mineralnego bobiku na niektóre właściwości biochemiczne promieniowców antybiotycznych w stosunku do Rhizobium leguminosarum. Badania prowadzono na glebie brunatnej właściwej, wytworzonej z gliny średniej. W doświadczeniu stosowano 2 poziomy nawożenia: 120 kg NPK/ha (N20 P17 K83) i 240 kg NPK/ha (N40P34K166). W pierwszym i piątym roku uprawy bobiku wyizolowano z gleby bakterie i promieniowce. Wśród wyodrębnionych promieniowców znaleziono szczepy antybiotyczne w stosunku do Rhizobium leguminosarum i dokonano ich podziału na gatunki oraz poddano badaniu na następujące cechy biochemiczne: zdolność upłynniania żelatyny, rozkładanie celulozy, hydrolizę skrobi, inwersję sacharozy, redukcję azotanów, koagulację i peptonizację mleka. Wpływ na biochemiczne właściwości zespołów promieniowców wywierały zarówno wiek monokultury bobiku, jak i nawożenie mineralne. Największa liczba wyodrębnionych szczepów promieniowców upłynniała żelatynę (96%), a najmniejsza peptonizowała mleko (52%) i rozkładała celulozę (75%).