Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 14

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  pendimethalin
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Influence of heavy metal (zinc) and content of organic matter in soil on degradation rate of herbicide (pendimethalin) were tested in greenhouse conditions. Based on the type of soil it was modified through changes in content of organic matter, pH and zinc content. To prepared soil samples was added pendimethalin. 90 days after herbicide application residues of pendimethalin were determined using gas chromatography with ECD detector. High concentration of zinc and organic matter influenced increase of pendimethalin degradation rate.
W dwuczynnikowym doświadczeniu polowym badano wpływ 3 preparatów chwastobójczych: linuronu 1,0 kg·ha⁻¹, pendimetaliny 0,99 kg·ha⁻¹ i napropamidu 1,5 kg·ha⁻¹, w kombinacji ze ściółką z kory sosnowej i torfu niskiego oraz bez okrycia ściółką, na ograniczenie zachwaszczenia oraz plon bulw potomnych sparaksisu. Oprysk herbicydami wykonano wiosną po sadzeniu bulw. Najlepszy efekt chwastobójczy w toku trzyletnich badań uzyskano, stosując linuron lub pendimetalinę. Obie ściółki skutecznie ograniczały zachwaszczenie, zwiększając efekty działania herbicydów. Stwierdzono wyższą skuteczność ściółki z torfu niskiego w porównaniu do kory sosnowej. Najwyższy plon ogólny i handlowy uzyskano na poletkach odchwaszczanych pendimetaliną i ściółkowanych korą sosnową. Testowane herbicydy były selektywne w stosunku do sparaksisu i nie powodowały uszkodzeń roślin.
W badaniach określano skuteczność dodatków torfu i wapna węglanowego w ograniczaniu fitotoksyczności symulacyjnego zanieczyszczenia gleby cynkiem w uprawie gorczycy białej. Badania obejmowały również glebę zawierającą oprócz cynku dodatki herbicydu pendimetaliny. Skutkiem braku remediacji było wysokie pobranie cynku powodujące spadki plonowania do całkowitej redukcji plonu włącznie. Najwyższą skutecznością remediacyjną, pozwalającą na odzyskanie utraconych plonów, odznaczyło się wapnowanie według 1,5 kwasowości hydrolitycznej. Fizjologicznie kwaśny torf wysoki nie powodował immobilizacji cynku w glebie. Obecność pendimetaliny w glebie nasilała fitotoksyczność cynku.
Doświadczenie polowe przeprowadzono w latach 2000-2002. Bulwy acidantery dwubarwnej odmiany murielae o obwodzie 8-9 cm sadzono w drugim tygodniu maja. Po upływie tygodnia od sadzenia bulw zastosowano herbicydy: linuron w dawce 1,000 kg·ha⁻¹, pendimetalinę w dawce 0,990 kg·ha⁻¹ i napropamid w dawce 1,500 kg·ha⁻¹ . Następnego dnia część poletek ściółkowano 5 cm warstwą kory sosnowej lub torfu przejściowego. Doświadczenie obejmowało również kombinację kontrolną pieloną ręcznie oraz kombinację kontrolną z opóźnionym pieleniem wykonywanym trzy tygodnie później w stosunku do pozostałych poletek. Linuron, pendimetalina i napropamid nie wykazywały fitotoksycznego działania w stosunku do acidan tery dwubarwnej. Opóźnienie ręcznego pielenia o trzy tygodnie ujemnie wpłynęło na plon bulw potomnych badanej rośliny. Ściółkowanie gleby korą sosnową lub torfem przejściowym zwiększyło masę bulw potomnych w plonie ogólnym i handlowym.
W przeprowadzonych w latach 1999-2001 badaniach oceniano możliwość zastosowania wybranych herbicydów do zwalczania chwastów w uprawie mieszanki zbożowo-strączkowej, której komponentami były: pszenica jara, jęczmień jary, owies oraz groch. Doświadczenia polowe założone zostały na terenie Polowej Stacji Doświadczalnej w Winnej Górze, w czterech powtórzeniach na glebie płowej. Mieszanki uprawiano w następującym składzie procentowym: groch 50% + pszenica jara 25% + jęczmień jary 25% (rok 1999) oraz groch 50% + pszenica jara 20% + jęczmień jary 20% + owies 10% (lata 2000-2001). Ocena selektywności badanych środków wyrażona została w procentach w porównaniu do obiektu kontrolnego, na którym nie prowadzono ochrony chemicznej. Jak wynika z prowadzonych obserwacji wysokość zebranych plonów mieszanki oraz nasilenie uszkodzeń poszczególnych gatunków uzależnione były od przebiegu warunków pogodowych w poszczególnych latach doświadczeń. Bezpieczne dla ocenianej mieszanki zbożowo-strączkowej okazały się substancje: pendimetalina, bentazon, pirydat oraz mieszanina bentazon + MCPA, natomiast silne uszkodzenia powodowały cyjanazyna (w zbożach) oraz amidosulfuron i chlopyralid (w grochu).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.