W Katedrze Roślin Ozdobnych SGGW prowadzone są badania nad zmianami zachodzącymi w trakcie starzenia się kwiatów zwartnicy Chmielą (Hippeastrum X chmielii Chm.). Klony nowego mieszańca charakteryzują się bujnym wzrostem, powtarzaniem kwitnienia co 3 - 4 miesiące w ciągu jednego sezonu uprawnego i wydają oryginalne kwiatostany, w prawdzie mniejsze od kwiatów zwartnicy mieszańcowej (II. hybridum), ale za to łatwiejsze do układania w kompozycjach roślinnych. Zależnie od klonu okwiat może być biały, czerwony, czerwono-pomarańczowy lub dwubarwny z wyraźnie zaznaczoną gwiaździstą gardzielą. Celem niniejszej pracy było określenie wpływu pożywek na trwałość ciętych kwiatów zwartnicy Chmielą oraz ilości i jakości barwników antocyjanowych w porównaniu do zmian zachodzących w kwiatach pozostawionych na roślinie matecznej. Materiał doświadczalny stanowiły kwiaty o czysto czerwonej barwie. Obserwowano istotny wzrost trwałości kwiatów przetrzymywanych w pożywce złożonej z 200 mg·dm⁻³ cytrynianu 8-hydroksychinoliny (8HQC), 4 g·dm⁻³ sacharozy (S) i 500 mg·dm⁻³ kwasu giberelinowego (GA₃) w porównaniu do pozostałych kombinacji. W miarę postępującego procesu starzenia widoczny był wzrost poziomu barwników antocyjanowych w poszczególnych pąkach. Również obserwowano istotne zmiany w ilości poszczególnych antocyjanidyn: pelargonidyny i cyjanidyny w badanym materiale roślinnym. Największą koncentrację antocyjanów stwierdzono w czasie więdnięcia okwiatu roślin pozostawionych na roślinie matecznej i tych przetrzymywanych w roztworze standardowej pożywki (200 mg·dm⁻³ 8 HQC + 4 g·dm⁻³ S). Barwniki nie gromadziły się w czasie starzenia kwiatów umieszczonych w pożywce zawierającej giberelinę A₃.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.