W celu realizacji przyjętych zadań badawczych przeprowadzono 3 doświadczenia. W doświadczeniu 1 badano wpływ niewielkiej dawki (10 mg) syntetycznego kortykosteroidu - triam- cinolonu - podawanego krowom 10 dni przed indukowaniem porodu analogiem PGF2α - cloprostenolem - na poziom progesteronu, PGFM, testosteronu i kortyzolu we krwi obwodowej oraz siarczanu estronu i estronu wolnego we krwi obwodowej i pobranej z żyły czczej tylnej. U 28 krów wprowadzono kaniule do żyły jarzmowej oraz do żyły czczej tylnej, przednio od ujścia żyły maciczno-jajnikowej, przez żyłę ogonową. Krowom grupy doświadczalnej (n = 14) podano 260. dnia ciąży 10 mg triamcinolonu i 270. dnia 500 μg cloprostenolu. Krowy grupy kontrolnej (n = 14) otrzymały - 260. dnia ciąży placebo i 270. dnia 500 ng cloprostenolu. Koncentrację hormonów oznaczono metodami RIA. Podanie triamcinolonu spowodowało wyraźny, stopniowy spadek poziomu progesteronu oraz wzrost poziomu siarczanu estronu i estronu wolnego. Poziom PGFM nie wykazał zmian. Koncentracja kortyzolu obniżyła się po podaniu triamcinolonu, a poziom testosteronu wykazał niewielki, przejściowy wzrost. U zwierząt kontrolnych spadek zawartości progesteronu i wzrost estrogenów były niewielkie, a koncentracja PGFM, testosteronu i kortyzolu nie uległa większym zmianom. W obu grupach krów koncentracja estrogenów była dwukrotnie wyższa w żyle czczej tylnej niż w żyle jarzmowej. Podanie cloprostenolu spowodowało gwałtowny spadek poziomu progesteronu u wszystkich zwierząt. W czasie porodu stwierdzono wzrost poziomu PGFM i kortyzolu. Po porodzie poziom estrogenów i testosteronu szybko się obniżył. Uzyskane wyniki wskazują, że podanie krowom 10 mg triamcinolonu na 10 dni przed indukowaniem porodu analogiem PGF2α powoduje zmiany hormonalne bardziej fizjologiczne pod względem okresu trwania niż przy indukowaniu porodu samym cloprostenolem. W doświadczeniu 2 badano przydatność premedykacji triamcinolonem do indukowania porodów w warunkach produkcyjnych. Badania przeprowadzono na 120 krowach. 40 zwierzętom podano - 260. dnia ciąży 10 mg triamcinolonu i 270. dnia 500 μg cloprostenolu (grupa Ta + PGF2α). Inne 40 krów otrzymało 260. dnia ciąży placebo i 270. dnia 500 μg cloprostenolu (grupa PGF2α), a pozostałe 40 krów - 260. i 270. dnia ciąży placebo (grupa kontrolna). Średni okres od podania cloprostenolu do porodu wynosił 31.0 ± 1.4 godz. u krów z grupy Ta + PGF2α i 36.4 ± 2.8 godz. w grupie PGF2α. Częstotliwość ciężkich porodów była statystycznie istotnie niższa (p ≤ 0.05) u krów, którym poród indukowano po premedykacji triamcinolonem niż u krów, którym poród indukowano samym analogiem PGF2α (2.5% wobec 12.8%). Odsetek zatrzymania łożyska wynosił w grupie krów z premedykacją triamcinolonem 14.5% i nie różnił się istotnie od grupy kontrolnej (7.5%). W grupie PGF2α częstotliwość występowania zatrzymania łożyska wynosiła 80.0% i różniła się statystycznie wysoce istotnie (p ≤ 0.01) od pozostałych grup. Wydaje się, że premedykacja triamcinolonem może być przydatna do indukowania porodów u krów w warunkach produkcyjnych. W doświadczeniu 3 zbadano wpływ dopochwowej aplikacji analogu PGF2α- cloprostenolu u wysoko cielnych krów na poziom progesteronu we krwi i wywołanie porodów. Badania wykonano na 40 zwierzętach: 20 krów otrzymało 500 μg cloprostenolu dopochwowo i 20 krów - domięśniowo. Po 28 godz. od aplikacji poziom progesteronu u wszystkich zwierząt był niższy od 3.18 nmol/1. Poród został wywołany u 19 zwierząt po aplikacji dopochwowej i u wszystkich krów po podaniu domięśniowym. Okres od aplikacji cloprostenolu do porodu był zbliżony w obu grupach. Wyniki wskazują, że dopochwowa aplikacja cloprostenolu może być stosowana do indukowania porodów u krów.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.