Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 5

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  owca Merynos polski
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem doświadczenia było oznaczenie różnic w zawartości Ca, Mg, K, Na, Fe, Cu i Zn w osoczu krwi i w wełnie owiec rasy Booroola i merynos polski. Badania przeprowadzono na 8 maciorkach rasy merynos polski i 9 maciorkach rasy Booroola. Analizy zawartości biopierwiastków obejmowały następujące okresy: przed stanówką, wczesna ciąża, późna ciąża i laktacja. Różnice zawartości badanych składników mineralnych w osoczu krwi nie były istotne między rasami. Natomiast różnice ich zawartości w wełnie okazały się wysoko istotne i istotne między rasami.
Maciorki rasy merynos polski żywiono przez 180 dni (VI-XI miesiąc życia) zestawami zawierającymi kazeinę (chroniną osłonką etylocelulozową przed degradacją mikrobiologiczną) oraz siarczan sodu. W dawkach eksperymentalnych zróżnicowano koncentrację białka i energii. Dokonano oceny jakości pozyskanej wełny, określając równocześnie masę wy­twarzanego włókna oraz retencję białka i energii w runie. Stwierdzono, że istotnie większe tempo syntezy keratyny wełny nie spowodowało obniżenia wytrzymałości włókna i zmiany sortymentu wełny, natomiast z odejściem od tradycyjnego żywienia zwiększyła się równomierność średnicy włókna. Nastąpiła poprawa wyrównania jego wytrzymałości i wydłużenia zerwania. Wełna zachowała białą barwę, a udział włókna keratynowego w runach był podobny jak przy tradycyjnych zestawach paszowych. Zmniejszyła się ilość tłuszczu w wełnie potnej.
Dawka pokarmowa o podwyższonym o 15% poziomie energii netto zawierała śrutowane ziarno kukurydzy oraz dodatek chronionej DL-metioniny. Badanie kierunku i natężenia fermentacji węglowodanów oraz przemian związków azotowych dawki w przedżołądkach. i trawieńcu przeprowadzono na 10-miesięcznych tryczkach z przetoką rasy merynos polski. Stwierdzono wzrost ilości lotnych kwasów tłuszczowych (o 29% i mniejszą koncentracją amoniaku (o 19%) w płynie żwaczowym oraz poprawę wskaźników wykorzystania azotu białkowego w przedżołądkach przy zwiększeniu podaży energii w diecie.
Młode maciorki rasy merynos polski żywiono przez 180 dni dawkami, w których zwiększono koncentrację energii, stosując równocześnie udział wolno fermentującego ziarna kukurydzy oraz dodatek chronionej DL-metioniny, Dokonano oceny produkcyjności owiec i jakości pozyskanej od nich wełny. Określono stopień wykorzystania składników pokarmowych. Dobowe przyrosty masy ciała maciorek, otrzymujących eksperymentalną dawkę, były większe o 18,4%, a wydajność strzyżna - o 22%, przy mniejszym o 15-18% zużyciu białka, lecz nieco gorszym współczynniku produkcyjnego wykorzystania energii metabolicznej dawki (0,39) niż w grupie żywionej tradycyjnie (0,45). Wysoki poziom wydajności, oprócz istotnego obniżenia wytrzymałości mechanicznej włókna, nie spowodował pogorszenia jakości wełny.
W zestawach paszowych, stosowanych w żywieniu rosnących maciorek merynosa polskiego, zastąpiono część białka roślinnego kazeiną pokrytą osłonką etylocelulozową i zastosowano dodatek siarczanu sodu. Diety grup eksperymentalnych zróżnicowano koncentracją składników pokarmowych, zwiększając w jednej z nich ilość białka ogólnego o 20%, a energii o 15% w stosunku do norm żywienia zwierząt. Wyznaczono wskaźniki wzrostu i rozwoju maciorek oraz wydajności wełnistej, pozwalające określić stopień wpływu czynnika doświadczalnego na poziom ich wartości w grupach eksperymentalnych oraz odniesienie ich do wielkości ustalonych dla owiec żywionych tradycyjnie. Stwierdzono, że udział białka chronionego otoczką i siarczanu sodu w dawkach pokarmowych dla maciorek w VI-XI miesiącu życia, w zależności od koncentracji energii, przyspieszył ich wzrost i rozwój (od 0,5 do 2 miesięcy), zwiększył dzienne przyrosty (do 22%), przy zachowaniu prawidłowych proporcji poszczególnych partii tułowia. Produkcja wełny byla wyższa o 10-19%, a wydajność wzrostowa białka (PER) korzystniejsza przy normatywnej jego koncentracji w dawce.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.