Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  owady dziko zyjace
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badania nad owadami zapylającymi koniczynę czerwoną Trifolium pratense L. przeprowadzono w latach 2002-2004 w Stacji Doświadczalnej w Bałcynach. Celem ich było ustalenie obsady zapylaczy czynnika warunkującego plonowanie koniczyny. Zespól pszczołowatych stanowiły dominujące liczebnościowo trzmiele Bombus LATR., nielicznie występująca pszczoła miodna Apis mellifera L. oraz sporadycznie pojawiające się pszczoły samotnie żyjące z rodzaju Andrena. Obserwacje wykazały zróżnicowane zagęszczenie zapylaczy w latach badań. Zespół trzmieli stanowiło 7 gatunków. W pierwszych dwu latach dominował Bombus terrestris L., w trzecim roku B. lapidarius L. Obsada zapylaczy w 2002 i 2003 roku zdecydowanie przewyższała liczebność gwarantującą ekonomiczną opłacalności uprawy koniczyny, natomiast w 2004 roku była zbyt niska. Koniczyna czerwona stanowiła ważne ogniwo w łańcuchu pokarmowym trzmieli Bombus LATR.
Przedstawiono wyniki trzyletnich badań (2009, 2011-2012) przeprowadzonych w rezerwacie leśnym „Dziki Ostrów" niedaleko Bydgoszczy w Kotlinie Toruńskiej, obejmującym świetlistą dąbrowę. Rezerwat stanowi wyspę leśną pośród torfiastych łąk w dolinie Noteci. Wykazano z tego terenu 58 gatunków Apiformes (57 gatunków dziko żyjących pszczół oraz pszczoła miodna). Do najliczniejszych należały Bombus lucorum, Evylaeus albipes i Nomada moeschleri, stanowiące łącznie 38,5% udziału przy subdominacji Andrena haemorrhoa, Evylaeus calceatus i Hylaeus communis. Cechą fenologii pszczół badanej dąbrowy jest w miarę jednolity udział liczby gatunków i liczebności pszczół przez cały okres wegetacyjny (kwiecień-sierpień) z niewielkim spadkiem na przełomie czerwca i lipca. Stała różnorodność Apiformes jest efektem kwitnienia przez cały sezon dość licznych gatunków roślin żywicielskich pszczół, m.in. borówki czarnej Vaccinium myrtillus, konwalii majowej Convallaria majalis, kokoryczki wonnej Polygonatum odoratum, ciemiężyka białokwiatowego Vincetoxicum hirundinaria, jastrzębca baldaszkowego Hieracium umbellatum, pszeńca gajowego Melampyrum nemorosum i rozchodnika wielkiego Sedum maximum.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.