Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  otylosc brzuszna
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy była ocena zgodności kryteriów występowania otyłości brzusznej u dzieci i młodzieży opartych o analizę obwodu pasa WC (Waist Circumference) oraz wskaźnika: obwód pasa do wysokości ciała WHtR (Waist to Height Ratio). Badaniami objęto 26544 dzieci i młodzieży (13186 chłopców, 13358 dziewcząt), uczniów szkół łódzkich w wieku 7-19 lat. W odniesieniu do badanych dzieci i młodzieży jako kryterium występowania otyłości brzusznej zasadne jest przyjęcie poziomu WC > c95. Kryterium WHtR ≥0,5 można stosować jako uproszczone i uniwersalne dla obu płci przy rozpoznania otyłości brzusznej.
Wstęp. W świetle narastającej epidemii otyłości i jej powikłań, kluczowego znaczenia profilaktycznego i terapeutycznego nabiera identyfikacja czynników wpływających na masę ciała. Kilka opublikowanych w ostatnim czasie prac wskazuje na związek pomiędzy masą ciała a czasem trwania snu. Nie wyjaśniono mechanizmu, poprzez który zbyt mała ilość snu lub jego nadmiar mogą zwiększać ryzyko nadwagi i otyłości. Cel pracy. Ustalenie, czy istnieje zależność pomiędzy występowaniem nadmiernej masy ciała i otyłości brzusznej a czasem trwania snu. Materiał i metody. Do badania zakwalifikowano 378 osób (217 kobiet i 161 mężczyzn), u których wykonano pomiary antropometryczne (masa ciała, wzrost, obwód talii) i zebrano wywiad chorobowy oraz dane dotyczące zwyczajowego czasu trwania snu w czasie doby. U 257 osób wykonano dodatkowo badanie składu ciała, oceniające poziom podstawowej przemiany materii (PPM) i zawartość tłuszczu w organizmie. Zgromadzone dane poddano analizie statystycznej przy pomocy programu Statistica 10, przyjmując poziom istotności p ≤ 0,05. Przyjęto następujące kryteria czasu trwania snu badanych: „śpiący krótko" tj. ≤ 6 godzin snu na dobę, „śpiący normalnie" tj. 7-8 godzin na dobę oraz „śpiący długo" tj. ≥ 9 godzin na dobę. Wyniki. Badanie wykazało, że zarówno u mężczyzn „śpiących krótko", jak i u „śpiących długo" średnie masy ciała, obwodu talii oraz zawartości tłuszczu w organizmie były znamiennie wyższe w porównaniu z mężczyznami „śpiącymi normalnie". Porównanie średnich wartości wskaźnika BMI w odniesieniu do czasu trwania snu w czasie doby nie wykazało istotnych statystycznie różnic, wskazuje jednak na istnienie trendu do wyższych wartości BMI zarówno u badanych z deficytem, jak i dużą ilością snu (p = 0,055). U mężczyzn, którzy zwyczajowo śpią ≥ 9 godzin na dobę zdecydowanie częściej występowała choroba niedokrwienna serca w porównaniu z osobami śpiącymi 7-8 godzin oraz ≤ 6 godzin (p = 0,016). W grupie kobiet nie stwierdzono istotnych statystycznie zależności pomiędzy czasem trwania snu a analizowanymi czynnikami. Wnioski. Nieprawidłowa ilość snu (zarówno niedobór, jak i nadmiar) może być związana z częstszym występowaniem nadwagi i otyłości brzusznej u mężczyzn. Ponadto zbyt długi sen może współistnieć z chorobą niedokrwienną serca u mężczyzn. Istnieje potrzeba kontynuacji badań w tym zakresie.
Wprowadzenie. Obecnie prowadzone badania wskazują na wzrost zgonów u osób z niskim stężeniem cholesterolu w surowicy, które spowodowane jest zmniejszaniem frakcji lipoprotein o wysokiej gęstości (HDL-C) i lipoprotein o niskiej gęstości (LDL-C). Cel. Celem pracy była ocena związku pomiędzy polimorfizmem TaqIB genu CETP, a stężeniami wybranych parametrów gospodarki lipidowej u pacjentów z nadwagą i otyłością. Materiał i metoda. Badaniami objęto 73 osoby w wieku 24-68 lat. Otyłość androidalną stwierdzono u 90,4% kobiet, w tym u 66,7% ze stężeniem HDL-C powyżej 50 mg/dL. Wyniki. Najwięcej z otyłością brzuszną było heterozygot B1B2 (38,1%). Otyłość brzuszna występowała u 48,4% mężczyzn, w tym u 25,8% heterozygot B1B2 oraz u 67,7% z HDL>40mg/dl. Stwierdzono, większe nieistotne statystycznie stężenie TG, TC, LDL-C, procentowej zawartości masy tkanki tłuszczowej (%FM) u pacjentów z genotypem B2B2 w porównaniu do osób z genotypem B1B1 i B1B2. U kobiet wyższe stężenie TC, LDL-C oraz HDL-C stwierdzono w przypadku obecności genotypu B1B2, natomiast większe stężenie wszystkich badanych frakcji lipidowych wykazali mężczyźni z genotypem B2B2, u których stwierdzono także największą zawartość %FM. Wnioski. Uzyskane wyniki wskazują, że u otyłych mężczyzn polimorfizm TagIB może być niezależnym czynnikiem wpływającym na stężenie HDL-cholesterolu.
Wstęp. Otyłość brzuszna jest główną składową zespołu metabolicznego. Nadmierny rozrost trzewnej tkanki tłuszczowej prowadzi do licznych metabolicznych i hormonalnych zaburzeń. Współwystępowanie nadciśnienia, dyslipidemii i insulinooporności istotnie zwiększa ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2 i chorób układu krążenia. Cel badań. Celem niniejszego badania była ocena wpływu ubogoenergetycznej diety (1200-1500 kcal/dobę) o zmodyfikowanym składzie puli kwasów tłuszczowych w terapii zespołu metabolicznego oraz oszacowanie całkowitego ryzyka zgonów z przyczyn sercowo – naczyniowych przed i po interwencji dietetycznej. Materiał i metody. 23 otyłe osoby w wieku 29–65 lat: 14 mężczyzn (44,0±11,9 lat) i 9 kobiet (49,7±11,3 lat) z zespołem metabolicznym (według kryteriów NCEP ATP III) losowo podzielono na 2 grupy: badaną (II) i kontrolną (I), w których proporcja PUFA n-3/n-6 wynosiła odpowiednio 1:5 i 1:10. Wartość energetyczna diet była zbliżona. Białka, tłuszcze i węglowodany dostarczały odpowiednio: 18%, 28% i 53% energii całodobowej racji pokarmowej, zawartość błonnika pokarmowego w diecie >29 g/dobę, dobowa podaż cholesterolu <200 mg. U badanych monitorowano: standardowe parametry antropometryczne, wybrane biochemiczne, skład ciała oraz wartość ciśnienia tętniczego. Wyniki. Po 12 tygodniach odnotowano istotne zmiany w wartościach kontrolowanych parametrów, jednak nie wykazano istotnych różnic między grupami. Znaczącej redukcji uległa masa ciała pacjentów (8,2±1,6 kg; p<0,001), obwód talii (13,4±2,4 cm; p<0,001), wartości skurczowego i rozkurczowego ciśnienia krwi o odpowiednio: 11,5±2,2 mmHg i 7,1±09 mmHg (p=0,0003 i p=0,0008). Odnotowano także istotną redukcję całkowitego ryzyka zgonów z przyczyn sercowo – naczyniowych oszacowanego za pomocą skali Framingham i algorytmu SCORE. Wnioski. Niskoenergetyczna dieta o zredukowanej zawartości nasyconych kwasów tłuszczowych oraz zwiększonej zawartości polienowych kwasów tłuszczowych i błonnika pokarmowego stosowana przez 12 tygodni zmniejszyła istotnie nasilenie zaburzeń metabolicznych u osób otyłych z zespołem metabolicznym, przez co znacząco zmniejszyła ryzyko chorób układu krążenia.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.