Nieprawidłowy metabolizm, tak makroskładników jak i pierwiastków śladowych, jest jedną z przyczyn powikłań klinicznych u chorych przewlekle dializowanych. Celem naszych badań było porównanie w jakim stopniu hemodializa (HD) i ciągła ambulatoryjna dializa otrzewnowa (CADO) wpływa na stężenie magnezu, cynku i miedzi we krwi. W badaniach brało udział 25 chorych leczonych HD i 20 chorych leczonych CADO: piętnastu zdrowych ochotników (ZDR) przebadano w celu uzyskania wartości referencyjnych. Oznaczenia Mg, Zn i Cu w osoczu (P) i erytrocytach (Er) wykonywano metodą spektrofotometrii atomowo-absorpcyjnej. W naszych badaniach średnie stężenia Mg w P u chorych HD oraz CADO były wyższe od wartości u ZDR i różniły się statystycznie (odpowiednio: p<0,05 i p<0,01). Średnie stężenie tego pierwiastka w Er chorych HD oraz CADO również przewyższały (p<0,001) stężenie u ZDR. Zarówno w P jak i Er obserwowaliśmy obniżenie poziomu cynku u chorych HD i CADO, w porównaniu do ZDR. Średnie stężenia Cu w P i Er w obu badanych grupach pacjentów nie różniły się istotnie statystycznie od ZDR. Skłonność do podwyższonego stężenia Mg we krwi chorych leczonych HD i CADO wymaga stałej kontroli stężenia tego minerału w P i Er, a także modyfikacji jego stężenia w płynach dializacyjnych. Obniżone stężenie Zn w P i Er u chorych dializowanych, powoduje konieczność stosowania jego suplementacji. Leczenie HD i CADO nie ma wpływu na stężenie miedzi w P i Er pacjentów.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.