Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 12

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  olejki chmielowe
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Określono udziały najważniejszych składników olejków chmielowych w piwach przed i po przechowywaniu i podjęto próbę określenia ich wpływu na jakość aromatu chmielowego w piwach. Materiałem do badań byty dobre jakościowo piwa jasne pasteryzowane produkcji krajowej o 6-miesięcznym okresie trwałości, wykazujące średnio intensywny i jakościowo dobry zapach oraz smak chmielowy: lekkie 9-10,1%, pełne 11,7-12,7% i mocne 14,1-15,1%. Badania prowadzono w latach 2011-2012 w Zakładzie Technologii Piwa i Słodu w IBPRS w Warszawie w ramach realizacji szerszego tematu pt: „Opracowanie metody określania trwałości sensorycznej piwa na podstawie zmian w składzie i ilości związków smakowo-zapachowych oraz cech sensorycznych piwa podczas przechowywania". Ocenę jakości zapachu i smaku chmielowego w piwach przeprowadzono wg Polskiej Normy PN-A-79093- 1:2000. Ocena sensoryczna piwa. Do określenia udziału składników olejków chmielowych w piwach wykorzystano chromatograf gazowy HP 7890A i sprzężony z nim selektywny detektor masy 5975 C (MSD) firmy Agilent Technologies. Do identyfikacji składników olejków chmielowych w piwach wykorzystano procedurę przeszukiwania biblioteki PBM SEARCHINO w programie sterującym ChemStation, polegającą na porównywaniu widma nieznanego związku z widmami odniesienia w bibliotece. Wstępne wyniki badań wykazały występowanie istotnych różnic w udziałach wielu składników olejków chmielowych i w ocenach zapachu i smaku chmielowego w piwach przed i po przechowywaniu, potwierdzonych analizą statystyczną wyników. Wskazuje to na wpływ tych składników w kształtowaniu charakterystycznego zapachu i smaku chmielowego w piwach.
W artykule przedstawiono warunki prowadzenia doświadczeń oraz ich wyniki: plony szyszek w poszczególnych rejonach i latach i analizę jakościową chmielu. Doświadczenia założono jako ścisły eksperyment polowy metodą bloków losowych w dwóch powtórzeniach.
W celu wyeliminowania, przynajmniej częściowego, myrcenu oraz innych lotnych węglowodorów, pogarszających jakość chmielu przeprowadzono badania nad zastosowaniem techniki ekstrakcji chmielu przy użyciu etanolu. Badano chmiel aromatyczny Lubelski oraz wysokogoryczkowe - Marynka i Northern Brewer. Metoda ta okazała się przydatna w częściowym usunięciu myrcenu i innych niepożądanych składników z ekstraktu oraz może posłużyć do produkcji z odmian chmielu wysokogoryczkowych aromatycznego ekstraktu chmielowego. Wykazano też wyższość tej metody nad techniką ekstrakcji przy użyciu CO2. Udowodniono celowość wznowienia w Polsce produkcji etanolowego ekstraktu chmielowego.
W czasie procesu starzenia się chmielu obniża się zawartość najcenniejszych jego składników, zwłaszcza alfa-kwasów, a wzrasta zawartość substancji niepożądanych, szczególnie żywic twardych. Ekstrakty chmielowe są dużo mniej podatne na procesy starzenia. Dla chmielu i jego granulatów, w których udział zawartości żywic twardych w żywicach ogółem nie przekracza odpowiednio 15 i 18%, wartość goryczy określa się za pomocą tzw. wartości konduktometrycznej (KW), która jest zbliżona do procentowej zawartości alfa-kwasów. Wartość KW jest korzystnie używać do obliczania dawek chmielu lub granulatu. W przypadku chmielu lub granulatu o wyższym stopniu zestarzenia należy określić tzw. Uniwersalną Wartość Goryczy (UWG). Innym zagadnieniem jest powstawanie w zestarzałym chmielu i granulacie niespecyficznych żywic miękkich w wyniku utleniania alja- i beta-kwasów. Również zwiększa się zawartość polifenoli, natomiast zmniejsza zawartość olejków zapachowych. Chmiel i granulaty o zawartości ponad 30% żywic twardych w żywicach ogółem nie powinny być stosowane do produkcji piwa.
adano wpływ wybranych składników olejków chmielowych: linaloolu, geraniolu i α-terpineolu na właściwości sensoryczne piwa oraz podjęto próbę określenia optymalnych zawartości tych związków w piwie. W tym celu do piwa o zawartości 12% ekstraktu i 20 mg/l izozwiązków, wyprodukowanego w skali mikrotechnicznej z brzeczki przemysłowej oraz z chmielu aromatycznego ,,Lubelski", dodawano jednocześnie w różnych stężeniach linalool, geraniol i α-terpineol. Przygotowane próbki oceniano pod względem smaku, zapachu i goryczy przy udziale 8 degustatorów. Ze statystycznego opracowania punktowych ocen sensorycznych wynika, że w wyższych stężeniach linalool, geraniol i α-terpineol wywierają negatywny wpływ na cechy sensoryczne piwa, przy czym w przypadku geraniolu wpływ ten jest największy. W niskich stężeniach wpływ linaloolu i α-terpineolu jest pozytywny.
W artykule przedstawiono warunki prowadzenia doświadczeń oraz ich wyniki: plony szyszek w poszczególnych rejonach i latach i analizę jakościową chmielu. Doświadczenia założono jako ścisły eksperyment polowy metodą bloków w dwóch powtórzeniach.
Przedstawiono najważniejsze kryteria i zasady oceny jakości chmielu stosowane przez przemysł piwowarski oraz handlowców i przetwórców, opisane w Polskiej Normie (PN-R-50255 „Chmiel Piwowarski"). Z punktu widzenia przede wszystkim przemysłu piwowarskiego najważniejszym kryterium jakościowym chmielu goryczkowego i jego produktów jest stała, niezmienna w czasie i zgodna z deklaracją producenta zawartość w nim alfa-kwasów, a dla chmielu aromatycznego i jego produktów zawartość składników olejków chmielowych odpowiedzialnych za powstawanie w piwie charakterystycznego zapachu i smaku chmielowego. Dla handlowców i przetwórców, a także dla przemysłu piwowarskiego istotna jest tzw. jednorodność odmianowa chmielu, wilgotność chmielu, jak również rodzaj stosowanych przez plantatora środków ochrony roślin.
The aim of the study is to discuss the main secondary metabolites of hops and their biological activity. Recent studies have shown that hop is a source of valuable biologically active compounds including polyphenols that have antioxidant, anti-inflammatory or estrogenic effects. Hop was known and used for generations to relieve various complaints, but also as a preservative or antibacterial agents. The highest health promoting activity is attributed to two polyphenols specific to hop, i.e. xanthohumol and 8-prenylnaringenin. It has been proven that these compounds are characterized by the highest antioxidant and cancer preventive potential. The numerous scientific studies cited in the article show a broad spectrum of activity not only of these hop compounds but also of bitter acids and hop oils. Previous studies, although conducted mainly in in vitro conditions, gave very promising results. This leads to the search for methods of obtaining these compounds both from the natural source and by chemical synthesis, as well as the wider use of their properties.
W artykule omówiono sposoby chmielenia piwa oraz czynniki tego procesu i ich wpływ na właściwości sensoryczne piwa.
The benefits of the hops preparations use are presented in this paper. There are discussed the results of researches showing that the hops cones lost about 50% of alpha component during the 12 months keeping through and hop granulates T-90 and T-45 retained this component to 6 month of keeping and lost even 50% of it to the 18 months of keeping.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.