Przedstawiono problematykę powstawania łąk poba- giennych i przyczyny degradacji tych siedlisk, która nasiliła się po roku 1990. Podano sposoby renowacji tych łąk w zależności od występującej szaty roślinnej i stopnia zmurszenia wierzchniej warstwy gleby. Omówiono znaczenie zmiennego kośno-pastwiskowego użytkowania jako jednego ze sposobów zapobiegania ich degradacji.
W pracy przedstawiono wyniki 8-letnich badań dotyczących trzech mieszanek łąkowych wykorzystanych do renowacji łąk w Bielawach metodą pełnej uprawy. Zwiększenie normy wysiewu nasion jest czynnikiem sprzyjającym trwałości łąk odnawianych, gdyż zmniejszając udział pustych miejsc w runi, zwłaszcza w początkowym okresie ich użytkowania, ogranicza pojawianie się i rozprzestrzenianie w niej chwastów i roślin niepożądanych. Ruń wykształcona w warunkach siewu zagęszczonego odznacza się korzystniejszym składem florystycznym, bardziej zbliżonym do składu wysianej mieszanki, co posiada bezpośredni wpływ na wyższą jakość paszy i plon energii. Zwiększenie trwałości i przesunięcie terminu ponownej renowacji w wyniku stosowania podwyższonych norm wysiewu nasion jest korzystnym czynnikiem w ochronie środowiska przyrodniczego. Trwałość łąk odnawianych jest nie tylko proekologicznym czynnikiem w procesie produkcji paszy, lecz sprzyja także obniżeniu kosztów jej pozyskiwania.