Geosyntetyki, materiały znajdujące szerokie zastosowanie w inżynierii budowlanej i ochronie środowiska posiadają pewne charakterystyczne parametry wyjściowe uzyskiwane podczas badania nowo wytworzonych produktów. Jednak z czasem, na skutek oddziaływania czynników degradujących, wartości te ulegają zmianie. Poznanie zakresu tych zmian umożliwia ulepszenie produktów lub projektowanie konstrukcji z odpowiednim współczynnikiem bezpieczeństwa. Polski przemysł energetyczny wykorzystuje w procesach wytwarzania energii głównie węgiel kamienny i brunatny. Produktami ubocznymi spalania są popioły lotne unoszone przez spaliny i wychwytywane w elektrofiltrach oraz popioło- żużle usuwane z komory paleniskowej. Obecnie mieszanki popiołowożużlowe są cennym gruntem antropogenicznym, używanym do budowy nasypów, gdzie zabudowywuje się również geowłókniny. Celem podjętych badań było ustalenie wpływu chemizmu popioło-żużli na zmianę wybranych parametrów wytrzymałościowych geosyntetyków. Głównym czynnikiem degradującym, który mógłby w okresie prowadzenia badań wpłynąć na strukturę, a przez to na wytrzymałość geowłóknin, jest odczyn pH popiołożużli. Mieszankę pobrano ze składowiska Huty ArcelorMittal Poland S.A. w Krakowie Nowej Hucie, z kilkunastu miejsc osadnika o powierzchni 15 ha z głębokości 0,5 do 2,0 m. Przeprowadzone badania chemiczne wykazały silnie zasadowy odczyn pH, który może destrukcyjnie oddziaływać na strukturę włókien stykającej się geowłókniny, a przez to na parametry wytrzymałościowe wyrobu. Sprawdzenie wytrzymałości na przebicie statyczne próbek wykonano zgodnie z normą PN-EN ISO 12236 i porównano materiał „świeży” z materiałem poddanym działaniu mocno zasadowego pH i czynników atmosferycznych. W badaniach wykorzystano geowłókniny igłowane; dwie wykonane z polipropylenu (PP), dwie z recyklowanych włókien polipropylenu, jedna dwuwarstwowa z włókien odcinkowych syntetycznych PP/PES. W celu realizacji założeń badawczych wybudowano nasyp doświadczalny z mieszanki popiołowo- żużlowej o wysokości 1,0 m, w którym zabudowano geowłókniny. Konstrukcja nasypu zapewniała ochronę geosyntetyków przed oddziaływaniem promieniowania słonecznego i podsiąkaniem wody gruntowej. Próbki zasypano na głębokości 0,5 m pozostawiając je na okres 8 i 24 miesięcy. Naturalne czynniki atmosferyczne mogły oddziaływać bezpośrednio na nasyp. Próbki geowłóknin umieszczono tak, aby obie strony wyrobu były w bezpośrednim kontakcie z mieszanka popiołowo-żużlową z zaznaczeniem górnej powierzchni. Po wydobyciu geowłóknin z nasypu wykonano przebicie statyczne, uzyskane wyniki badań pozwoliły sformułować dwa podstawowe wnioski; – ośmio miesięczny okres zabudowania geowłóknin w nasypie nie wpłynął istotnie na ich wytrzymałość na przebicie. Nie zanotowano dla żadnego z typów geowłóknin zmniejszenia wartości siły przebijającej, –po okresie 24 miesięcy zabudowania w nasypie z mieszanki popiołowożużlowej geowłókniny GRK 151 i 401 z włókien polipropylenowych utraciły 15-16% wytrzymałości na przebicie statyczne. Geowłókniny R 404, 1024 i Terrafix z recyklowanych włókien polipropylenu utraciły natomiast 17-19% wytrzymałości.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.
