W pracy dokonano oceny 5-letnich wyników statycznych badań dotyczących uprawy pszenicy ozimej w trzeciej rotacji 5-polowego płodozmianu: „burak cukrowy (obornik) - jęczmień jary - rzepak ozimy - pszenica ozima - bobik" oraz w 16-20-letniej monokulturze. Uwzględniono trzy poziomy ochrony roślin: bez ochrony, z ochroną tylko herbicydami, z ochroną herbicydami oraz fungicydami nalistnymi. Średni plon ziarna pszenicy ozimej w płodozmianie wyniósł 5.55 t z 1 ha, a w monokulturze aż o 40.5% mniej. Zastosowanie herbicydów doglebowych zwiększyło średnie plony w płodozmianie o 7.8%, a w monokulturze o 49.6%, natomiast herbicydów oraz fungicydów, nalistnych odpowiednio o 15.3 i 56.1% w porównaniu z obiektami bez ochrony. Na 1 ha uprawy pszenicy ozimej w płodozmianie poniesiono następujące nakłady: pracy ludzkiej - 24,9 rbh, pracy uprzedmiotowionej - 786.7 kWh i energii skumulowanej - 27.5 GJ, a koszty bezpośrednie wyniosły 1756 zł. W monokulturze tylko nakłady pracy były mniejsze o ok, 10%. Stosowanie herbicydów zwiększyło średnie nakłady przeciętnie o 10%, a kompleksowa ochrona o 19% w porównaniu z obiektami bez ochrony. W przeliczeniu na jedną jednostkę zbożową lub na jeden kilogram białka monokulturowa uprawa pszenicy ozimej pogorszyła wszystkie wskaźniki ekonomiczne, w tym wydajność pracy, efektywność energetyczną i opłacalność produkcji.