Celem pracy było zbadanie zależności pomiędzy spożyciem soli w Polsce w latach 1998-2009 a umieralnością na choroby układu krążenia oraz występowaniem raka żołądka. W analizowanym okresie spożycie soli, ustalone na podstawie wyników badań budżetów gospodarstw domowych, obniżyło się o około 1/4. W roku 2009 wynosiło ono 11,5 g/osobę dziennie. Najwięcej soli spożywano w gospodarstwach domowych, których głową była osoba z wykształceniem podstawowym, najmniej, gdy osoba ta posiadała wykształcenie wyższe. Ponadto większe spożycie soli odnotowano w gospodarstwach wiejskich niż miejskich. Od blisko dwóch dekad w Polsce odnotowuje się spadek umieralności z powodu chorób układu krążenia. W 2009 roku standaryzowany współczynnik zgonów wynosił 363,3/100 tys. ludności i był o 42% niższy w stosunku do roku 1991. Do zmniejszenia umieralności mógł przyczynić się spadek spożycia soli, obok innych korzystnych zmian modelu żywienia, na co wskazują bardzo wysokie, dodatnie współczynniki korelacji (0,97 dla mężczyzn i 1,00 dla kobiet) pomiędzy spożyciem soli a wielkością współczynnika zgonów w latach 1998-2009. Zachorowalność na raka żołądka wskazuje tendencję spadkową od początku lat 70. XX wieku. W roku 2009 współczynnik zachorowalności wynosił 12,3/100 tys. dla mężczyzn i 4,4/100 tys. dla kobiet i był odpowiednio o 23% i 27% niższy w stosunku do roku 1999. Mogło to być związane m.in. ze spadkiem spożycia soli, które w tym okresie silnie dodatnio korelowało ze współczynnikami zachorowalności, zarówno u mężczyzn (współczynnik korelacji 0,97), jak i u kobiet (współczynnik korelacji 1,00).
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.