Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  nitrate reduction
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy była ocena wpływu wybranych warunków i oddziaływania substancji dodatkowych stosowanych w produkcji farszów mięsnych na redukcję azotanu(III) sodu przez bakterie Staphylococcus carnosus, pozyskane ze szczepionki przemysłowej przeznaczonej do produkcji wędlin surowo dojrzewających (Bactoferm S-B-61). Badania przeprowadzono w układzie modelowym, który stanowiło płynne podłoże białkowe TSB. Kultura bakteryjna była rozmnażana na płynnym podłożu TSB w ciągu 20 h, w temp. 30 ºC. Do poszczególnych doświadczeń pobierano bakterie z trzeciego pasażu. Badano wpływ S. carnosus na redukcję azotanu(III) sodu w określonych warunkach (czas, temperatura, liczba początkowa bakterii). Dodatkowe zastosowano chlorek sodu i wielofosforany. W każdym z doświadczeń przed i po inkubacji wykonywano oznaczenia zawartości azotanów(III) i azotanów(V), liczby bakterii S. carnosus, pH i potencjału redox. Badania wykonano w trzech równoległych powtórzeniach. Na podstawie przeprowadzonych badań wykazano, że szczep bakterii S. carnosus redukował azotan(III) sodu w temp. 20 - 40 ºC. Zwiększenie początkowej liczby bakterii do 10⁷ jtk/cm³ wpływało istotnie na redukcję azotanów(III). Wraz ze wzrostem liczby bakterii obserwowano wzrost stopnia kwasowości podłoża i obniżenie wartości potencjału oksydacyjno-redukcyjnego układu modelowego. Chlorek sodu i wielofosforany działały hamująco na wzrost i aktywność bakterii w zakresie redukcji azotanu(III) sodu. Stwierdzono, że szczep bakterii S. carnosus redukuje azotan(III) sodu, ale tylko w określonych warunkach środowiskowych.
The aim of this research was estimation and comparison of denitrification rate in the Sulejów Reservoir using two methods: 1). the in situ chamber method – the denitrification rate was calculated from the total N2 flux out of the sediment, measured directly by gas chromatography and ranged from 0 to 677 μmoll N2 m-2 h-1. 2). occurrence of denitrifying bacteria – determined by means of the most probable number (MPN) and plate counting (PC). Environmental conditions determining denitrification process in the Sulejow Reservoir was also identified. The positive correlation between the content of organic carbon in the sediments and the amount of denitrifying bacteria (r=0.86) and denitrification rate (r=0.84) was indicated. The number of denitrifying bacteria in the sediment was estimated at 0.05% to 15.8% of total microflora by MPN, and at 4.6% to 26% using PC. The most frequently isolated bacteria were identified as members of the genera Pseudomonas, Alcaligenes and Bacillus. About 50% of the bacterial strains isolated accumulated nitrite during nitrate reduction.
Intensity of ammonification, nitrification (NH4-N oxidation to N02-N) and denitrification (reduction of NO3-N to NO2-N) was studied in soils experimentally contaminated with oil and control soils. Studies were carried out on 144 experimental plots of total area 1 ha. Half of the plots were cultivated in the usual way, the other half - intensively. Each of the 2 combinations comprised plots fertilized only with NPK, NPK and manure, and with NPK, manure and additionally inoculated with bacteria - decomposing petroleum hydrocarbons. Rye, barley, a mixture of legumes and cereals, and potatoes were cultivated in all plot combinations. Intensity of ammonification, nitrification and denitrification was determined in soil samples collected in spring, 24 months after soil contamination with petroleum. Ammonification was most intensive in soil samples collected from plots polluted with crude oil, fertilized with NPK and manure, inoculated with bacteria strains decomposing petroleum, in which rye was cultivated. NH4-N oxidation to N02-N was most intensive in soil samples collected from plots which had not been contaminated with oil, fertilized with NPK and manure, in which potatoes were cultivated. The highest reduction of N03-N to NO2-N was observed in soil polluted with oil, fertilized with NPK, in which potatoes were planted and cultivated in the usual way.
The inhibitory effect of nitrate on nitrogenase activity in root nodules of legume plants has been known for a long time. The major factor inducing changes in nitrogenase activity is the concentration of free oxygen inside nodules. Oxygen avail­ability in the infected zone of nodule is limited, among others, by the gas diffusion re­sistance in nodule cortex. The presence of nitrate may cause changes in the resistance to O2 diffusion. The aim of this paper is to review literature data concerning the effect of nitrate on the symbiotic association between rhizobia and legume plants, with special emphasis on nitrogenase activity. Recent advances indicate that symbiotic associations of Rhizobium strains characterized by a high nitrate reductase activity are less suscepti­ble to inhibition by nitrate. A thesis may be put forward that dissimilatory nitrate re­duction, catalyzed by bacteroid nitrate reductase, significantly facilitates the symbi­otic function of bacteroids.
Celem przeprowadzonych badań było określenie wpływu nawożenia mineralnego bobiku na niektóre właściwości biochemiczne promieniowców antybiotycznych w stosunku do Rhizobium leguminosarum. Badania prowadzono na glebie brunatnej właściwej, wytworzonej z gliny średniej. W doświadczeniu stosowano 2 poziomy nawożenia: 120 kg NPK/ha (N20 P17 K83) i 240 kg NPK/ha (N40P34K166). W pierwszym i piątym roku uprawy bobiku wyizolowano z gleby bakterie i promieniowce. Wśród wyodrębnionych promieniowców znaleziono szczepy antybiotyczne w stosunku do Rhizobium leguminosarum i dokonano ich podziału na gatunki oraz poddano badaniu na następujące cechy biochemiczne: zdolność upłynniania żelatyny, rozkładanie celulozy, hydrolizę skrobi, inwersję sacharozy, redukcję azotanów, koagulację i peptonizację mleka. Wpływ na biochemiczne właściwości zespołów promieniowców wywierały zarówno wiek monokultury bobiku, jak i nawożenie mineralne. Największa liczba wyodrębnionych szczepów promieniowców upłynniała żelatynę (96%), a najmniejsza peptonizowała mleko (52%) i rozkładała celulozę (75%).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.