Wskaźnik produkcji rolnej (agricultural goods output) obejmuje ważone zmiany cen surowców rolnych, podczas gdy wskaźnik zużycia pośredniego opisuje ceny nakładów, takie jak: nasiona, sadzonki, energia, nawozy, polepszacze gleby, środki ochrony roślin lub pasz. Stosunek tych dwóch wskaźników jest definiowany jako „luka cenowa” lub „nożyce cen”. W literaturze przedmiotu istnieje wiele modeli wyjaśniania cen produktów rolnych. Jednak kwestia determinant luki cenowej jest rzadko badana. Z tego powodu autorzy postawili sobie za cel oszacowanie długoterminowych modeli regresji luki cenowej w rolnictwie dla wybranych krajów europejskich, które reprezentują różne struktury agrarne. Powadzona analiza zakłada kilka etapów. W pierwszym z nich długoterminowe indeksy cenowe (od 1980 do 2014 roku) zostały obliczone na podstawie danych Eurostatu i FAOSTAT dla wszystkich dostępnych produktów rolnych i nakładów w krajach UE-27. Następnie zagregowane indeksy ważono wielkością produkcji lub konsumpcji pośredniej na podstawie średnich wskaźników cen dla poszczególnych nakładów lub efektów. W drugim etapie przeprowadzono analizę skupień opartą na wykorzystaniu czynnika ziemi przez poszczególne gospodarstwa rolne w krajach UE-27. W trzecim etapie wybrano do badań po trzy kraje reprezentujące najbardziej skrajne z wyróżnionych klastrów (z rolnictwem rozdrobnionym oraz wysokowydajnym, silnym ekonomicznie) i oszacowano dla ich rolnictwa modele ekonometryczne luki cenowej, gdzie indeksy efektów i nakładów są zmiennymi niezależnymi. Interesująca jest obserwacja, że marginalne efekty są znacznie silniejsze w modelach dla krajów, gdzie mamy do czynienia z rolnictwem intensywnym i na dużą skalę (jak we Francji, Wielkiej Brytanii i Danii), aniżeli w krajach o rozdrobnionej strukturze agrarnej, takich jak Grecja, Portugalia i Irlandia.
W artykule, bazując na metodzie Data Envelopment Analysis (DEA), określono efektywność polskiego rolnictwa na tle 25 krajów UE w 2014 r. Zastosowano model DEA zorientowany na minimalizację nakładów. Do modelu przyjęto jako zmienne: (1) efekt (wartość produkcji rolnej) oraz (4) nakłady (powierzchnia UR, liczba pełnozatrudnionych w rolnictwie, zużycie nawozów, zużycie energii). Stworzono ranking państw pod względem efektywności rolnictwa. Efektywnym sektorem rolnictwa charakteryzowały się: Holandia, Dania, Grecja, Wielka Brytania, Włochy i Belgia. Dla państw, w których rolnictwo uznane zostało za nieefektywne zgodnie z ideą benchmarkingu, zaproponowano zmiany w poziomie nakładów, które mogłyby przyczynić się do poprawy ich efektywności. Efektywność rolnictwa w Polsce wypadła słabo na tle pozostałych członków UE. Przyczyną tej sytuacji mogą być problemy strukturalne, niska wydajność pracy w sektorze rolnym w Polsce oraz ekstensywny charakter produkcji rolniczej. Następnie zbadano, czy istnieje zależność pomiędzy rozwojem gospodarczym poszczególnych krajów – członków UE a poziomem efektywności rolnictwa. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że „stare” kraje UE-15, które charakteryzują się wyższym poziomem rozwoju gospodarczego, mają również wyższą efektywność rolnictwa. Z kolei w krajach, które przystąpiły do UE po 2004 r., zaobserwowano odwrotną zależność: im wyższy rozwój gospodarczy, tym mniejsza efektywność rolnictwa.